Dz.U.2023.756
Dz.U.2023.1030
Dz.U.2023.1532
USTAWA
z dnia 5 sierpnia 2010r.
O OCHRONIE
INFORMACJI NIEJAWNYCH 1)
|
|
|
|
Rozdział 1 - Przepisy ogólne
Rozdział 2 - Klasyfikowanie informacji niejawnych
Rozdział 3 - Organizacja ochrony informacji niejawnych
Rozdział 4 - Szkolenie w zakresie ochrony informacji
niejawnych
Rozdział 5 - Bezpieczeństwo osobowe
Rozdział 6 - Postępowanie odwoławcze i skargowe, wznowienie
postępowania
Rozdział 7 - Kancelarie tajne. Środki bezpieczeństwa
fizycznego
Rozdział 8 - Bezpieczeństwo teleinformatyczne
Rozdział 9 - Bezpieczeństwo przemysłowe
Rozdział 10 - Ewidencje i udostępnianie danych oraz akt
postępowań sprawdzających, kontrolnych postępowań
sprawdzających i postępowań bezpieczeństwa przemysłowego
Rozdział 11 - Zmiany w przepisach obowiązujących
Rozdział 12 - Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 1.
1. Ustawa określa zasady ochrony informacji, których nieuprawnione
ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody dla
Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby z punktu widzenia jej interesów
niekorzystne, także w trakcie ich opracowywania oraz niezależnie od
formy i sposobu ich wyrażania, zwanych dalej „informacjami niejawnymi”,
to jest zasady:
1) klasyfikowania informacji niejawnych;
2) organizowania ochrony informacji niejawnych;
3) przetwarzania informacji niejawnych;
4) postępowania sprawdzającego prowadzonego w celu ustalenia, czy osoba
nim objęta daje rękojmię zachowania tajemnicy, zwanego dalej odpowiednio
„postępowaniem sprawdzającym” lub „kontrolnym postępowaniem
sprawdzającym”;
5) postępowania prowadzonego w celu ustalenia, czy przedsiębiorca nim
objęty zapewnia warunki do ochrony informacji niejawnych, zwanego dalej
„postępowaniem bezpieczeństwa przemysłowego”;
6) organizacji kontroli stanu zabezpieczenia informacji niejawnych;
7) ochrony informacji niejawnych w systemach teleinformatycznych;
8) stosowania środków bezpieczeństwa fizycznego w odniesieniu do
informacji niejawnych.
2. Przepisy ustawy mają zastosowanie do:
1) organów władzy publicznej, w szczególności:
a) Sejmu i Senatu,
b) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
c) organów administracji rządowej,
d) organów jednostek samorządu terytorialnego, a także
innych podległych im jednostek organizacyjnych lub przez nie nadzorowanych,
e) sądów i trybunałów,
f) organów kontroli państwowej i ochrony prawa;
2) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej lub przez niego nadzorowanych;
3) Narodowego Banku Polskiego;
4) państwowych osób prawnych i innych niż wymienione w pkt
1–3 państwowych jednostek organizacyjnych;
5) jednostek organizacyjnych podległych organom władzy
publicznej lub nadzorowanych przez te organy;
6) przedsiębiorców zamierzających ubiegać się albo
ubiegających się o zawarcie umów związanych z dostępem do
informacji niejawnych lub wykonujących takie umowy albo
wykonujących na podstawie przepisów prawa zadania związane z
dostępem do informacji niejawnych.
3. Przepisy ustawy o ochronie informacji niejawnych nie
naruszają przepisów innych ustaw o ochronie tajemnicy
zawodowej lub innych tajemnic prawnie chronionych, z
zastrzeżeniem art. 5.
4. Do danych osobowych stanowiących informacje niejawne
nie stosuje się przepisów o ochronie danych osobowych.
5. Do danych osobowych stanowiących informacje niejawne
stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
Art. 2.
W rozumieniu ustawy:
1) jednostką organizacyjną – jest podmiot wymieniony w art.
1 ust. 2;
2) rękojmią zachowania tajemnicy – jest zdolność osoby do
spełnienia ustawowych wymogów dla zapewnienia ochrony
informacji niejawnych przed ich nieuprawnionym ujawnieniem,
stwierdzona w wyniku przeprowadzenia postępowania
sprawdzającego;
3) dokumentem – jest każda utrwalona informacja niejawna;
4) materiałem – jest dokument lub przedmiot albo dowolna ich
część, chronione jako informacja niejawna, a zwłaszcza
urządzenie, wyposażenie lub broń wyprodukowane albo będące w
trakcie produkcji, a także składnik użyty do ich
wytworzenia;
5) przetwarzaniem informacji niejawnych – są wszelkie
operacje wykonywane
w odniesieniu do informacji niejawnych i na tych
informacjach, w szczególności ich wytwarzanie, modyfikowanie, kopiowanie, klasyfikowanie,
gromadzenie, przechowywanie, przekazywanie lub
udostępnianie;
6) systemem teleinformatycznym – jest system
teleinformatyczny w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18
lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.
U. Nr 144, poz. 1204, z późn. zm.2));
7) dokumentem szczególnych wymagań bezpieczeństwa – jest
systematyczny opis sposobu zarządzania bezpieczeństwem
systemu teleinformatycznego;
8) dokumentem procedur bezpiecznej eksploatacji systemu
teleinformatycznego – jest opis
sposobu i trybu postępowania w sprawach związanych z
bezpieczeństwem informacji niejawnych przetwarzanych w systemie teleinformatycznym oraz
zakres odpowiedzialności użytkowników systemu
teleinformatycznego i pracowników mających do niego dostęp;
9) dokumentacją bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego –
jest dokument
szczególnych wymagań bezpieczeństwa oraz dokument procedur
bezpiecznej
eksploatacji systemu teleinformatycznego, opracowane zgodnie
z zasadami określonymi
w ustawie;
10) akredytacją bezpieczeństwa
teleinformatycznego – jest dopuszczenie systemu
teleinformatycznego do przetwarzania informacji niejawnych;
11) certyfikacją – jest proces potwierdzania zdolności
urządzenia, narzędzia lub innego środka do ochrony
informacji niejawnych;
12) audytem bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego
– jest weryfikacja poprawności realizacji wymagań i
procedur, określonych w dokumentacji bezpieczeństwa systemu
teleinformatycznego;
13) przedsiębiorcą – jest przedsiębiorca w rozumieniu ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz.
646) lub każda inna jednostka organizacyjna, niezależnie od
formy własności, którzy w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej zamierzają realizować lub realizują związane z
dostępem do informacji niejawnych umowy lub zadania
wynikające z przepisów prawa;
14) kierownikiem przedsiębiorcy – jest członek
jednoosobowego zarządu lub innego
jednoosobowego organu zarządzającego, a jeżeli organ jest
wieloosobowy – cały organ
albo członek lub członkowie tego organu wyznaczeni co
najmniej uchwałą zarządu do
pełnienia funkcji kierownika przedsiębiorcy, z wyłączeniem
pełnomocników
ustanowionych przez ten organ lub jednostkę; w przypadku
spółki jawnej i spółki
cywilnej kierownikiem przedsiębiorcy są wspólnicy prowadzący
sprawy spółki, w przypadku spółki partnerskiej – wspólnicy prowadzący sprawy
spółki albo zarząd, a w odniesieniu do spółki komandytowej i spółki
komandytowo-akcyjnej –
komplementariusze prowadzący sprawy spółki; w przypadku
osoby fizycznej
prowadzącej działalność gospodarczą kierownikiem
przedsiębiorcy jest ta osoba; za
kierownika przedsiębiorcy uważa się również likwidatora, a
także syndyka lub zarządcę
ustanowionego w postępowaniu upadłościowym; kierownik
przedsiębiorcy jest
kierownikiem jednostki organizacyjnej w rozumieniu przepisów
ustawy;
15) ryzykiem – jest kombinacja prawdopodobieństwa
wystąpienia zdarzenia niepożądanego i jego konsekwencji;
16) szacowaniem ryzyka – jest całościowy proces
analizy i oceny ryzyka;
17) zarządzaniem ryzykiem – są skoordynowane
działania w zakresie zarządzania bezpieczeństwem informacji, z uwzględnieniem ryzyka;
18) zatrudnieniem – jest również odpowiednio powołanie,
mianowanie lub wyznaczenie;
19) rozwiązaniem
informatycznym – jest urządzenie lub zespół urządzeń,
oprogramowanie, narzędzie lub usługa informatyczna
umożliwiająca przetwarzanie informacji niejawnych w postaci
elektronicznej, eksploatowana lub planowana do wdrożenia
wyłącznie w jednostkach organizacyjnych wskazanych w art. 10
ust. 2.
Art. 3.
Do postępowań sprawdzających, kontrolnych postępowań
sprawdzających oraz postępowań bezpieczeństwa przemysłowego,
w zakresie nieuregulowanym w ustawie, mają zastosowanie
przepisy art. 6, art. 7, art. 8, art. 12, art. 14–16, art.
24 § 1 pkt 1–6 i § 2–4, art. 26 § 1, art. 28, art. 29, art.
30 § 1–3, art. 35 § 1, art. 39, art. 41–47, art. 50, art.
55, art. 57–60, art. 61 § 3 i 4, art. 63 § 4, art. 64, art.
65, art. 72, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 97 § 1 pkt 4 i §
2, art. 98, art. 101, art. 103, art. 104, art. 105 § 2, art.
107, art. 109 § 1, art. 112, art. 113 § 1, art. 125 § 1,
art. 156–158 oraz art. 217 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.
– Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1257 oraz z 2018 r. poz. 149)
Art. 4.
1. Informacje niejawne mogą być udostępnione wyłącznie
osobie dającej rękojmię zachowania tajemnicy i tylko w
zakresie niezbędnym do wykonywania przez nią pracy lub
pełnienia służby na zajmowanym stanowisku albo wykonywania
czynności zleconych.
2. Zasady zwalniania od obowiązku zachowania w tajemnicy
informacji niejawnych oraz sposób postępowania z aktami
spraw zawierającymi informacje niejawne w postępowaniu przed
sądami i innymi organami określają przepisy odrębnych ustaw.
3. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają organy, służby
lub instytucje albo ich
upoważnionych pracowników do dokonywania kontroli, w
szczególności do swobodnego
dostępu do pomieszczeń i materiałów, a jej zakres dotyczy
informacji niejawnych,
uprawnienia te są realizowane z zachowaniem przepisów
niniejszej ustawy.
Art. 5.
1. Informacjom niejawnym nadaje się klauzulę
„ściśle tajne”,
jeżeli ich nieuprawnione ujawnienie spowoduje wyjątkowo
poważną szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że:
1) zagrozi niepodległości, suwerenności lub integralności
terytorialnej Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zagrozi bezpieczeństwu wewnętrznemu lub porządkowi
konstytucyjnemu
Rzeczypospolitej Polskiej;
3) zagrozi sojuszom lub pozycji międzynarodowej
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) osłabi gotowość obronną Rzeczypospolitej Polskiej;
5) doprowadzi lub może doprowadzić do identyfikacji
funkcjonariuszy, żołnierzy lub pracowników służb
odpowiedzialnych za realizację zadań wywiadu lub
kontrwywiadu, którzy wykonują czynności
operacyjno-rozpoznawcze, jeżeli zagrozi to bezpieczeństwu
wykonywanych czynności lub może doprowadzić do identyfikacji
osób udzielających im pomocy w tym zakresie;
6) zagrozi lub może zagrozić życiu lub zdrowiu
funkcjonariuszy, żołnierzy lub pracowników, którzy wykonują czynności
operacyjno-rozpoznawcze, lub osób udzielających im pomocy w tym zakresie;
7) zagrozi lub może zagrozić życiu lub zdrowiu świadków
koronnych lub osób dla nich najbliższych, osób, którym
udzielono środków ochrony i pomocy przewidzianych w ustawie
z dnia 28 listopada 2014 r. o ochronie i pomocy dla
pokrzywdzonego i świadka (Dz. U. z 2015 r. poz. 21), albo
świadków, o których mowa w art. 184 ustawy z dnia 6 czerwca
1997 r. – Kodeks postępowania karnego, lub osób dla nich
najbliższych.
2. Informacjom niejawnym nadaje się klauzulę
„tajne”, jeżeli
ich nieuprawnione ujawnienie spowoduje poważną szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez
to, że:
1) uniemożliwi realizację zadań związanych z ochroną
suwerenności lub porządku
konstytucyjnego Rzeczypospolitej Polskiej;
2) pogorszy stosunki Rzeczypospolitej Polskiej z innymi
państwami lub organizacjami
międzynarodowymi;
3) zakłóci przygotowania obronne państwa lub funkcjonowanie
Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) utrudni wykonywanie czynności
operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych w celu zapewnienia
bezpieczeństwa państwa lub ścigania sprawców zbrodni przez
służby lub instytucje do tego uprawnione;
5) w istotny sposób zakłóci funkcjonowanie organów
ścigania i wymiaru sprawiedliwości;
6) przyniesie stratę znacznych rozmiarów w interesach
ekonomicznych Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Informacjom niejawnym nadaje się klauzulę
„poufne”,
jeżeli ich nieuprawnione ujawnienie
spowoduje szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że:
1) utrudni prowadzenie bieżącej polityki zagranicznej
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) utrudni realizację przedsięwzięć obronnych lub
negatywnie wpłynie na zdolność bojową Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej;
3) zakłóci porządek publiczny lub zagrozi bezpieczeństwu obywateli;
4) utrudni wykonywanie zadań służbo m lub instytucjom odpowiedzialnym za ochronę bezpieczeństwa lub
podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej;
5) utrudni wykonywanie zadań służbom lub instytucjom odpowiedzialnym za ochronę porządku publicznego,
bezpieczeństwa obywateli lub ściganie sprawców przestępstw i
przestępstw skarbowych oraz organom wymiaru sprawiedliwości;
6) zagrozi stabilności systemu finansowego Rzeczypospolitej Polskiej;
7) wpłynie niekorzystnie na funkcjonowanie
gospodarki narodowej.
4. Informacjom niejawnym nadaje się klauzulę
„zastrzeżone”,
jeżeli nie nadano im wyższej
klauzuli tajności, a ich nieuprawnione ujawnienie może mieć
szkodliwy wpływ na wykonywanie przez organy władzy publicznej lub inne
jednostki organizacyjne zadań w zakresie obrony narodowej, polityki zagranicznej,
bezpieczeństwa publicznego, przestrzegania praw i wolności obywateli, wymiaru
sprawiedliwości albo interesów ekonomicznych Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Informacje niejawne przekazane przez organizacje
międzynarodowe lub inne państwa na podstawie umów
międzynarodowych oznacza się polskim odpowiednikiem posiadanej
klauzuli tajności.
Art. 6.
1. Klauzulę tajności nadaje osoba, która jest uprawniona do
podpisania dokumentu lub oznaczenia innego niż dokument
materiału.
2. Informacje niejawne podlegają ochronie w sposób określony
w ustawie do czasu zniesienia lub zmiany klauzuli tajności
na zasadach określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 6.
Osoba, o której mowa w ust. 1, może określić datę lub
wydarzenie, po których nastąpi zniesienie lub zmiana
klauzuli tajności.
3. Zniesienie lub zmiana klauzuli tajności są możliwe
wyłącznie po wyrażeniu pisemnej zgody przez osobę, o której
mowa w ust. 1, albo jej przełożonego w przypadku ustania lub
zmiany ustawowych przesłanek ochrony, o których mowa w art.
5, z zastrzeżeniem ust. 5.
4. Kierownicy jednostek organizacyjnych przeprowadzają nie
rzadziej niż raz na 5 lat przegląd materiałów w celu
ustalenia, czy spełniają ustawowe przesłanki ochrony.
5. Pisemną zgodę na wykonanie czynności, o których mowa w
ust. 3, w przypadku informacji niejawnych o klauzuli „ściśle
tajne” wyraża kierownik jednostki organizacyjnej, w której
materiałowi została nadana klauzula tajności.
6. Po zniesieniu lub zmianie klauzuli tajności podejmuje się
czynności polegające
na naniesieniu odpowiednich zmian w oznaczeniu materiału i
poinformowaniu o nich
odbiorców. Odbiorcy materiału, którzy przekazali go kolejnym
odbiorcom,
są odpowiedzialni za poinformowanie ich o zniesieniu lub
zmianie klauzuli tajności.
7. Uprawnienia w zakresie zniesienia lub zmiany klauzuli
tajności materiału przechodzą, w przypadku rozwiązania,
zniesienia, likwidacji, upadłości obejmującej likwidację
majątku upadłego, przekształcenia lub reorganizacji
jednostki organizacyjnej, na jej następcę prawnego. W razie
braku następcy prawnego uprawnienia w tym zakresie
przechodzą na Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwaną
dalej „ABW”, lub Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, zwaną dalej
„SKW”, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 2 i 3.
8. Poszczególne części materiału mogą być oznaczone różnymi
klauzulami tajności.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
sposób oznaczania materiałów, umieszczania na nich klauzul
tajności, a także tryb i sposób zmiany lub znoszenia nadanej
klauzuli.
10. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 9, Prezes Rady
Ministrów uwzględni potrzebę oznaczania materiałów w sposób
zapewniający ich odróżnienie od materiałów jawnych, mając na
uwadze rodzaje klauzul tajności i materiałów oraz sposób
odrębnego oznaczania części materiału, o którym mowa w ust.
8.
Art. 7.
1. Chronione bez względu na upływ czasu, z zastrzeżeniem
ust. 2, są:
1) dane mogące doprowadzić do identyfikacji funkcjonariuszy,
żołnierzy lub pracowników służb i instytucji, uprawnionych
do wykonywania na podstawie ustawy czynności
operacyjno-rozpoznawczych jako funkcjonariuszy, żołnierzy
lub pracowników wykonujących te czynności;
2) dane mogące doprowadzić do identyfikacji osób, które
udzieliły pomocy w zakresie czynności
operacyjno-rozpoznawczych służbom i instytucjom uprawnionym
do ich wykonywania na podstawie ustawy;
3) informacje niejawne uzyskane od organów innych państw lub
organizacji międzynarodowych, jeżeli taki był warunek ich
udostępnienia.
2. Ochronie nie podlegają dane, o których mowa w ust. 1 pkt
1 i 2, zawarte w dokumentach, zbiorach danych, rejestrach i
kartotekach, a także w aktach funkcjonariuszy i żołnierzy
organów bezpieczeństwa państwa, przekazanych do Instytutu
Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu na podstawie przepisów:
1) ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci
Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu (Dz. U. z 2016 r. poz. 152, 178, 677 i 749),
2) ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu
informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z
lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1388 oraz z 2016 r. poz. 178 i 749)
– chyba że nadano im klauzulę tajności w wyniku przeglądu, o
którym mowa w art. 19 ustawy z dnia 29 kwietnia 2016 r. o
zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji
Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 749), lub przeglądu, o
którym mowa w art. 6 ust. 4.
Art. 8.
Informacje niejawne, którym nadano określoną klauzulę tajności:
1) mogą być udostępnione wyłącznie osobie uprawnionej,
zgodnie z przepisami ustawy dotyczącymi dostępu do określonej klauzuli tajności;
2) muszą być przetwarzane w warunkach uniemożliwiających
ich nieuprawnione ujawnienie, zgodnie z przepisami określającymi wymagania
dotyczące kancelarii tajnych, bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych, obiegu
materiałów i środków bezpieczeństwa fizycznego, odpowiednich do nadanej klauzuli
tajności;
3) muszą być chronione, odpowiednio do nadanej klauzuli
tajności, z zastosowaniem środków bezpieczeństwa określonych w ustawie i przepisach
wykonawczych wydanych na jej podstawie.
Art. 9.
1. Odbiorca materiału, w przypadku stwierdzenia zawyżenia lub
zaniżenia klauzuli tajności, może zwrócić się do osoby, która ją
nadała, albo przełożonego tej osoby z wnioskiem o dokonanie
stosownej zmiany.
2. W przypadku odmowy dokonania zmiany lub nieudzielenia
odpowiedzi w ciągu 30 dni od daty złożenia wniosku, o którym
mowa w ust. 1, odbiorca materiału może zwrócić się odpowiednio
do ABW lub SKW o rozstrzygnięcie sporu.
3. Spór, o którym mowa w ust. 2, ABW lub SKW rozstrzyga w
terminie 30 dni od daty złożenia wniosku o rozstrzygnięcie
sporu.
4. Jeżeli stroną sporu, o którym mowa w ust. 2, jest ABW albo
SKW, to spór rozstrzyga Prezes Rady Ministrów w terminie 30 dni
od daty złożenia wniosku o rozstrzygnięcie sporu.
5. Prezes Rady Ministrów może upoważnić Szefa Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów, sekretarza stanu albo podsekretarza stanu w
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów do wykonywania czynności, o
których mowa w ust. 4.
Art. 10.
1. ABW i SKW, nadzorując funkcjonowanie systemu ochrony informacji
niejawnych
w jednostkach organizacyjnych pozostających w ich właściwości określonej
w ust. 2 i 3:
1) prowadzą kontrolę ochrony informacji niejawnych i przestrzegania
przepisów
obowiązujących w tym zakresie;
2) realizują zadania w zakresie bezpieczeństwa systemów
teleinformatycznych;
3) prowadzą postępowania sprawdzające, kontrolne
postępowania sprawdzające oraz postępowania bezpieczeństwa
przemysłowego;
4) zapewniają ochronę informacji niejawnych wymienianych między
Rzeczpospolitą Polską a innymi państwami lub organizacjami
międzynarodowymi;
5) prowadzą doradztwo i szkolenia w zakresie ochrony informacji
niejawnych.
2. SKW realizuje zadania w odniesieniu do:
1) Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jednostek organizacyjnych
podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych;
2) ataszatów obrony w placówkach zagranicznych;
3) żołnierzy w służbie czynnej wyznaczonych na stanowiska służbowe w
innych
jednostkach organizacyjnych niż wymienione w pkt 1 i 2.
3. ABW realizuje zadania w odniesieniu do jednostek organizacyjnych i
osób podlegających
ustawie, niewymienionych w ust. 2.
Art. 11.
1. Szef ABW pełni funkcję krajowej władzy bezpieczeństwa.
2. Krajowa władza bezpieczeństwa jest właściwa do
nadzorowania systemu ochrony informacji niejawnych w
stosunkach Rzeczypospolitej Polskiej z innymi państwami lub
organizacjami międzynarodowymi i wydawania dokumentów
upoważniających do dostępu do informacji niejawnych
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, zwanej dalej
„NATO”, Unii Europejskiej lub innych organizacji
międzynarodowych, zwanych dalej „informacjami niejawnymi
międzynarodowymi”.
3. Szef ABW pełni funkcję krajowej władzy bezpieczeństwa w
odniesieniu do podmiotów, o których mowa w art. 10 ust. 2,
za pośrednictwem Szefa SKW.
4. W zakresie niezbędnym do wykonywania funkcji krajowej
władzy bezpieczeństwa odpowiednio Szef ABW lub upoważnieni przez niego
funkcjonariusze ABW oraz Szef SKW lub upoważnieni przez niego żołnierze lub funkcjonariusze
SKW mają prawo do:
1) wglądu do dokumentów związanych z ochroną informacji niejawnych
międzynarodowych;
2) wstępu do obiektów i pomieszczeń przeznaczonych do
przetwarzania informacji niejawnych międzynarodowych;
3) dostępu do systemów teleinformatycznych przeznaczonych do
przetwarzania informacji niejawnych międzynarodowych;
4) uzyskiwania wyjaśnień i informacji dotyczących ochrony
informacji niejawnych międzynarodowych.
5. Szef ABW organizuje współdziałanie z Szefem SKW w
zakresie wykonywania funkcji krajowej władzy bezpieczeństwa.
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze
rozporządzenia, zakres, tryb i sposób współdziałania Szefa ABW i Szefa SKW w zakresie wykonywania
funkcji krajowej władzy bezpieczeństwa przez Szefa ABW.
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, Prezes Rady
Ministrów uwzględni rolę Szefa ABW w nadzorze nad systemem ochrony informacji niejawnych
wymienianych między Rzeczpospolitą Polską a innymi państwami lub organizacjami
międzynarodowymi oraz konieczność zapewnienia jednolitości stosowanych przez
krajową władzę bezpieczeństwa procedur w sferze cywilnej i wojskowej.
Art. 12.
1. W zakresie niezbędnym do kontroli stanu
zabezpieczenia informacji niejawnych, upoważnieni pisemnie funkcjonariusze ABW albo
funkcjonariusze lub żołnierze SKW mają prawo do:
1) wstępu do obiektów i pomieszczeń jednostki kontrolowanej,
gdzie informacje takie są przetwarzane;
2) wglądu do dokumentów związanych z organizacją ochrony
tych informacji w kontrolowanej jednostce organizacyjnej;
3) żądania udostępnienia do kontroli systemów
teleinformatycznych służących do przetwarzania tych
informacji;
4) przeprowadzania oględzin obiektów, składników majątkowych
i sprawdzania przebiegu określonych czynności związanych z
ochroną tych informacji;
5) żądania od kierowników i pracowników kontrolowanych
jednostek organizacyjnych udzielania ustnych i pisemnych
wyjaśnień;
6) zasięgania w związku z przeprowadzaną kontrolą informacji
w jednostkach niekontrolowanych, jeżeli ich działalność pozostaje w
związku z przetwarzaniem lub ochroną informacji niejawnych, oraz żądania wyjaśnień od
kierowników i pracowników tych jednostek;
7) powoływania oraz korzystania z pomocy biegłych i
specjalistów, jeżeli stwierdzenie okoliczności ujawnionych w czasie przeprowadzania kontroli
wymaga wiadomości specjalnych;
8) uczestniczenia w posiedzeniach kierownictwa, organów
zarządzających lub nadzorczych, a także organów opiniodawczo-doradczych w
sprawach dotyczących problematyki ochrony tych informacji w kontrolowanej
jednostce organizacyjnej.
2. Jeżeli w czasie wykonywania kontroli, o której mowa w
ust. 1, zostanie w znacznym stopniu uprawdopodobnione podejrzenie możliwości przetwarzania
informacji niejawnych w systemach teleinformatycznych nieposiadających akredytacji
bezpieczeństwa teleinformatycznego, funkcjonariusze ABW albo
funkcjonariusze lub żołnierze SKW mogą żądać udostępnienia do kontroli tych systemów, wyłącznie w
celu i zakresie niezbędnym do ustalenia, czy przetwarzanie takie miało miejsce, oraz
wyjaśnienia okoliczności z tym związanych.
3. Postępowania sprawdzające, kontrolne postępowania
sprawdzające oraz postępowania bezpieczeństwa przemysłowego, z wyłączeniem postępowań, o
których mowa w art. 23 ust.
5, podlegają kontroli w zakresie prawidłowości ich
realizacji. Kontrolę tę prowadzą:
1) Prezes Rady Ministrów – w odniesieniu do postępowań
zrealizowanych przez ABW albo SKW;
2) odpowiednio ABW lub SKW – w odniesieniu do postępowań
zrealizowanych przez pełnomocników ochrony.
4. Do czynności, o których mowa w ust. 1 i 3, dokonywanych
przez ABW albo SKW albo przez Prezesa Rady Ministrów mają
zastosowanie odpowiednio przepisy art. 30–39 ust. 2–4, art.
40 ust. 2–4, art. 41–49 ust. 2–6, art. 50 ust. 1–3, art. 64
ust. 1 i art. 98 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o
Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz.
1701, z późn. zm. 8)), z tym że przewidziane w
tej ustawie uprawnienia i obowiązki:
1) Najwyższej Izby Kontroli – wykonują odpowiednio ABW i SKW
albo Kancelaria Prezesa Rady Ministrów;
2) Prezesa, Wiceprezesa i pracownika Najwyższej Izby
Kontroli – wykonują odpowiednio Szef, zastępca Szefa i
upoważniony funkcjonariusz ABW oraz Szef, zastępca Szefa i
upoważniony funkcjonariusz lub żołnierz SKW albo Prezes Rady
Ministrów lub upoważniony pracownik Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów.
5. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5 i 8,
dokonywane przez ABW w stosunku do Kancelarii Sejmu,
Kancelarii Senatu oraz Kancelarii Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej są wykonywane w uzgodnieniu
odpowiednio z Marszałkiem Sejmu, Marszałkiem Senatu oraz
Szefem Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Uzgodnienia dokonuje Prezes Rady Ministrów, a w przypadku
braku uzgodnienia czynność nie może być wykonana.
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przy gotowani a oraz zakres i t ryb
przeprowadzania kontroli stanu zabezpieczenia informacji
niejawnych;
2) tryb uzgadniania terminu kont roli , w tym czynno ś ci ,
o których m owa w ust. 1 pkt 1–5 i 8, wykonywanych w
stosunku do Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu oraz
Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej;
3) zadania funkcjonariuszy ABW oraz funkcjonariuszy lub
żołnierzy SKW nadzorujących i wykonujących czynności
kontrolne;
4) sposób dokumentowania czynności kontrolnych oraz
sporządzania protokołu kontroli, wystąpienia pokontrolnego i
informacji o wynikach kontroli.
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, Prezes Rady
Ministrów uwzględni potrzebę zapewnienia, aby zakres i sposób prowadzenia kontroli
umożliwiał sprawne i obiektywne ustalenie stanu faktycznego zabezpieczenia informacji
niejawnych w kontrolowanej jednostce organizacyjnej oraz jego rzetelne udokumentowanie.
Art. 13.
1. Kierownicy jednostek organizacyjnych współdziałają ze
służbami i instytucjami uprawnionymi do prowadzenia
poszerzonych postępowań sprawdzających, kontrolnych
postępowań sprawdzających oraz postępowań bezpieczeństwa
przemysłowego, w szczególności udostępniają
funkcjonariuszom, pracownikom albo żołnierzom tych służb i
instytucji, po przedstawieniu przez nich pisemnego
upoważnienia, pozostające w ich dyspozycji informacje i
dokumenty niezbędne do realizacji czynności w ramach tych
postępowań.
2. Służby i instytucje uprawnione do prowadzenia
poszerzonych postępowań sprawdzających, w zakresie
koniecznym do wykonywania swoich zadań, w celu ochrony
informacji niejawnych mogą zwracać się do innych instytucji,
służb i organów o udzielenie niezbędnej pomocy przy
wykonywaniu czynności w ramach prowadzonych postępowań
sprawdzających, kontrolnych postępowań sprawdzających oraz
postępowań bezpieczeństwa przemysłowego.
3. Szefowie służb i instytucji określonych w art. 23 ust. 2
i 5 udostępniają upoważnionym funkcjonariuszom, pracownikom
albo żołnierzom służb i instytucji, o których mowa w ust. 1,
na potrzeby prowadzonych przez te służby i instytucje
postępowań sprawdzających lub kontrolnych postępowań
sprawdzających, pozostające w ich dyspozycji informacje i
dokumenty wyłącznie w przypadku, gdy w ich opinii osoba
objęta postępowaniem sprawdzającym lub kontrolnym
postępowaniem sprawdzającym nie daje rękojmi zachowania
tajemnicy; w przeciwnym przypadku informują, że nie
posiadają informacji i dokumentów świadczących, że osoba ta
nie daje tej rękojmi.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres, warunki, sposób i tryb przekazywania
przez kierowników jednostek organizacyjnych służbom i
instytucjom uprawnionym do prowadzenia poszerzonych
postępowań sprawdzających, kontrolnych postępowań
sprawdzających i postępowań bezpieczeństwa przemysłowego
informacji, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz udostępniania
im dokumentów niezbędnych dla celów tych postępowań;
2) szczegółowy zakres, warunki, sposób i tryb udzielania
przez Centralne Biuro Antykorupcyjne, zwane dalej „CBA”,
Policję, Straż Graniczną, Żandarmerię Wojskową oraz organy
Krajowej Administracji Skarbowej niezbędnej pomocy służbom i
instytucjom uprawnionym do prowadzenia poszerzonych
postępowań sprawdzających, kontrolnych postępowań
sprawdzających i postępowań bezpieczeństwa przemysłowego
przy wykonywaniu czynności w ramach tych postępowań.
5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, Prezes Rady
Ministrów uwzględni zakres danych, jaki powinny zawierać wnioski o udzielenie
informacji lub pomocy, a także możliwość wykorzystywania systemów teleinformatycznych dla
zapewnienia efektywności ich przekazywania i udzielania informacji.
Art. 14.
1. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której są
przetwarzane informacje niejawne, odpowiada za ich ochronę,
w szczególności za zorganizowanie i zapewnienie
funkcjonowania tej ochrony.
2. Kierownikowi jednostki organizacyjnej bezpośrednio
podlega zatrudniony przez niego pełnomocnik do spraw ochrony
informacji niejawnych, zwany dalej „pełnomocnikiem ochrony”,
który odpowiada za zapewnienie przestrzegania przepisów o
ochronie informacji niejawnych.
3. Pełnomocnikiem ochrony może być osoba, która posiada:
1) obywatelstwo polskie;
2) wykształcenie wyższe;
3) odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa wydane przez ABW
albo SKW, a także przez były Urząd Ochrony Państwa lub byłe
Wojskowe Służby Informacyjne;
4) zaświadczenie o przeszkoleniu w zakresie ochrony
informacji niejawnych przeprowadzonym przez ABW albo SKW, a także przez byłe
Wojskowe Służby Informacyjne.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej może zatrudnić
zastępcę lub zastępców pełnomocnika ochrony, z zastrzeżeniem
spełnienia przez te osoby warunków, o których mowa w ust. 3.
5. Szczegółowy zakres czynności zastępcy pełnomocnika
ochrony określa kierownik jednostki organizacyjnej.
Art. 15.
1. Do zadań pełnomocnika ochrony należy:
1) zapewnienie ochrony informacji niejawnych, w tym
stosowanie środków bezpieczeństwa fizycznego;
2) zapewnienie ochrony systemów teleinformatycznych, w
których są przetwarzane informacje niejawne;
3) zarządzanie ryzykiem bezpieczeństwa informacji
niejawnych, w szczególności szacowanie ryzyka;
4) kontrola ochrony informacji niejawnych oraz
przestrzegania przepisów o ochronie tych informacji, w szczególności okresowa (co najmniej raz na
trzy lata) kontrola ewidencji, materiałów i obiegu dokumentów;
5) opracowywanie i aktualizowanie, wymagającego akceptacji
kierownika jednostki organizacyjnej, planu ochrony informacji niejawnych w
jednostce organizacyjnej, w tym w razie wprowadzenia stanu nadzwyczajnego, i nadzorowanie
jego realizacji;
6) prowadzenie szkoleń w zakresie ochrony informacji
niejawnych;
7) prowadzenie zwykłych postępowań sprawdzających oraz
kontrolnych postępowań sprawdzających;
8) prowadzenie aktualnego wykazu osób zatrudnionych lub
pełniących służbę w jednostce organizacyjnej albo wykonujących czynności zlecone, które
posiadają uprawnienia do dostępu do informacji niejawnych, oraz osób, którym
odmówiono wydania poświadczenia bezpieczeństwa lub je cofnięto, obejmującego
wyłącznie:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL,
c) imię ojca,
d) datę i miejsce urodzenia,
e) adres miejsca zamieszkania lub pobytu,
f) określenie dokumentu kończącego procedurę, datę jego
wydania oraz numer;
9) przekazywanie odpowiednio ABW lub SKW do ewidencji, o
których mowa w art. 73 ust. 1, danych, o których mowa w art. 73 ust. 2, osób
uprawnionych do dostępu do informacji niejawnych, a także osób, którym odmówiono
wydania poświadczenia bezpieczeństwa lub wobec których podjęto decyzję o cofnięciu
poświadczenia bezpieczeństwa, na podstawie wykazu, o którym mowa w pkt 8.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, pełnomocnik ochrony
realizuje przy pomocy wyodrębnionej i podległej mu komórki
organizacyjnej do spraw ochrony informacji niejawnych,
zwanej dalej „pionem ochrony”, jeżeli jest ona utworzona w
jednostce organizacyjnej.
3. Zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, nie dotyczy
pełnomocników ochrony w służbach i instytucjach uprawnionych
do prowadzenia poszerzonych postępowań sprawdzających, o
których mowa w art. 23 ust. 2 i 5.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej może powierzyć
pełnomocnikowi ochrony oraz pracownikom pionu ochrony wykonywanie innych zadań, jeżeli
ich realizacja nie naruszy prawidłowego wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1.
Art. 16.
Pracownikiem pionu ochrony w jednostce organizacyjnej może
być osoba, która posiada:
1) obywatelstwo polskie, z wyjątkiem
pracowników pionu ochrony zatrudnionych u przedsiębiorców;
2) odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa lub
upoważnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 4 pkt 1;
3) zaświadczenie o odbytym przeszkoleniu w zakresie
ochrony informacji niejawnych.
Art. 17.
1. W przypadku stwierdzenia naruszenia w jednostce
organizacyjnej przepisów o ochronie informacji niejawnych
pełnomocnik ochrony zawiadamia o tym kierownika jednostki
organizacyjnej i podejmuje niezwłocznie działania
zmierzające do wyjaśnienia okoliczności tego naruszenia oraz
ograniczenia jego negatywnych skutków.
2. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów o
ochronie informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub
wyższej pełnomocnik ochrony zawiadamia niezwłocznie również
odpowiednio ABW lub SKW.
Art. 18.
1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe zadania pełnomocników ochrony w
zakresie ochrony informacji niejawnych w jednostkach organizacyjnych jemu podległych lub
przez niego nadzorowanych;
2) szczególne wymagania dotyczące stosowania środków
bezpieczeństwa fizycznego przeznaczonych do ochrony
informacji niejawnych;
3) miejsce i rolę Pełnomocnika Ministra Obrony
Narodowej do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych oraz
pełnomocników ochrony kierowników bezpośrednio nadrzędnych
jednostek organizacyjnych w resortowym systemie ochrony
informacji niejawnych;
4) zakres, tryb i sposób współdziałania pełnomocników
ochrony w zakresie ochrony informacji niejawnych z SKW;
5) rodzaje, szczegółowe cele oraz sposób organizacji
szkoleń w zakresie ochrony informacji niejawnych;
6) zakres stosowania środków bezpieczeństwa
fizycznego oraz kry teria tworzenia stref ochronnych;
7) tryb opracowywania oraz niezbędne elementy planów
ochrony informacji niejawnych, w tym postępowanie z
materiałami zawierającymi informacje niejawne oznaczone
klauzulą „tajne” lub „ściśle tajne” w razie wprowadzenia
stanu nadzwyczajnego, a także sposób nadzorowania ich
realizacji.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Minister
Obrony Narodowej uwzględni nadrzędną rolę Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej do
Spraw Ochrony Informacji Niejawnych w koordynowaniu i nadzorowaniu przedsięwzięć w
zakresie ochrony informacji niejawnych, w celu zapewnienia jednolitego i skutecznego
systemu ochrony informacji niejawnych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w
art. 1 ust. 2 pkt 2.
Art. 19.
1. Szkolenie w zakresie ochrony informacji niejawnych przeprowadza się w
celu zapoznania z:
1) przepisami dotyczącymi ochrony informacji niejawnych oraz
odpowiedzialności karnej, dyscyplinarnej i służbowej za ich naruszenie,
w szczególności za nieuprawnione ujawnienie informacji niejawnych;
2) zasadami ochrony informacji niejawnych w zakresie niezbędnym do
wykonywania pracy lub pełnienia służby, z uwzględnieniem zasad
zarządzania ryzykiem bezpieczeństwa informacji niejawnych, w
szczególności szacowania ryzyka;
3) sposobami ochrony informacji niejawnych oraz postępowania w
sytuacjach zagrożenia dla takich informacji lub w przypadku ich
ujawnienia.
2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1:
1) przeprowadzają odpowiednio ABW lub SKW – dla pełnomocników ochrony i
ich zastępców oraz osób przewidzianych na te stanowiska, przedsiębiorców
wykonujących działalność jednoosobowo, a także dla kierowników
przedsiębiorców, u których nie zatrudniono pełnomocników ochrony;
2) przeprowadzają odpowiednio ABW lub SKW, wspólnie z pełnomocnikiem
ochrony – dla kierownika jednostki organizacyjnej, w której są
przetwarzane informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne” lub „tajne”;
3) organizuje pełnomocnik ochrony – dla pozostałych osób zatrudnionych,
pełniących służbę lub wykonujących czynności zlecone w jednostce
organizacyjnej;
4) przeprowadza ABW – dla posłów i senatorów.
3. Szkolenie przeprowadza się nie rzadziej niż raz na 5 lat. Można
odstąpić od przeprowadzenia szkolenia, jeżeli osoba podejmująca pracę
lub rozpoczynająca pełnienie służby albo wykonywanie czynności zleconych
przedstawi pełnomocnikowi ochrony aktualne zaświadczenie o odbyciu
szkolenia.
4. Koszty szkolenia przeprowadzonego przez ABW albo SKW, z wyłączeniem
szkolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, oraz z zastrzeżeniem ust. 5,
pokrywa jednostka organizacyjna, w której osoba szkolona jest
zatrudniona, pełni służbę lub wykonuje czynności zlecone.
5. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, oraz
Policja nie pokrywają kosztów szkoleń przeprowadzonych przez ABW albo
SKW.
6. Wzajemne prawa i obowiązki podmiotu przeprowadzającego szkolenie,
uczestnika szkolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, oraz jednostki
organizacyjnej, w której osoba szkolona jest zatrudniona, pełni służbę
lub wykonuje czynności zlecone, określa umowa zawarta między tym
podmiotem, uczestnikiem szkolenia oraz jednostką organizacyjną.
Art. 20.
1. Szkolenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1, kończy się
wydaniem zaświadczenia. Odbierając zaświadczenie, osoba
przeszkolona składa pisemne oświadczenie o zapoznaniu się z
przepisami o ochronie informacji niejawnych.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory zaświadczeń stwierdzających odbycie szkolenia w
zakresie ochrony informacji niejawnych;
2) sposób rozliczania kosztów szkolenia, o których mowa w
art. 19 ust. 4.
3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, Prezes Rady
Ministrów uwzględni odrębności wynikające z wydawania
zaświadczeń przez ABW i SKW oraz pełnomocników ochrony oraz
sposób ustalania kosztów na potrzeby ich rozliczania w ten
sposób, że ich wysokość nie może przekroczyć 25%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok,
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na
podstawie art. 60 pkt 5 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o
zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 123,
650, 1000, 1515, 1544 i 1629).
Art. 21.
1. Dopuszczenie do pracy lub pełnienia służby na
stanowiskach albo zlecenie prac związanych z dostępem do
informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej może
nastąpić, z zastrzeżeniem art. 34, po:
1) uzyskaniu poświadczenia bezpieczeństwa oraz
2) odbyciu szkolenia w zakresie ochrony informacji
niejawnych.
2. Osoby nieposiadające obywatelstwa polskiego nie mogą być
dopuszczone do pracy lub pełnienia służby na stanowiskach
albo wykonywania czynności zleconych, z którymi łączy się
dostęp do informacji niejawnych o klauzuli „tajne” lub
„ściśle tajne”, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do osób:
1) zajmujących stanowiska związane z kierowaniem wykonywania
przez przedsiębiorcę umowy związanej z dostępem do
informacji niejawnych lub związane z bezpośrednim
wykonywaniem takiej umowy albo wykonujących zadania na rzecz
obronności lub bezpieczeństwa państwa, związane z dostępem
do informacji niejawnych u przedsiębiorcy;
2) które w imieniu przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1,
uczestniczą w czynnościach zmierzających do zawarcia umowy,
jeżeli czynności te są związane z dostępem do informacji
niejawnych;
3) zatrudnionych w pionie ochrony przedsiębiorcy, o którym
mowa w pkt 1, z wyjątkiem osoby zajmującej stanowisko
pełnomocnika ochrony oraz zastępcy pełnomocnika ochrony.
4. Dopuszczenie do pracy lub pełnienia służby na
stanowiskach albo zlecenie prac, związanych z dostępem danej
osoby do informacji niejawnych o klauzuli „zastrzeżone” może
nastąpić po:
1) pisemnym upoważnieniu przez kierownika jednostki
organizacyjnej, jeżeli nie posiada ona poświadczenia
bezpieczeństwa;
2) odbyciu szkolenia w zakresie ochrony informacji
niejawnych.
Art. 22.
1. W zależności od stanowiska lub wykonywania czynności
zleconych, o które ubiega się osoba, zwana dalej „osobą sprawdzaną”, przeprowadza się:
1) zwykłe postępowanie sprawdzające – przy stanowiskach i
pracach związanych
z dostępem do informacji niejawnych o klauzuli „poufne”, z
zastrzeżeniem pkt 2 lit. b–
d;
2) poszerzone postępowanie sprawdzające:
a) przy stanowiskach i pracach związanych z dostępem
do informacji niejawnych
o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne”,
b) wobec pełnomocników ochrony,
zastępców pełnomocników ochrony oraz kandydatów na te
stanowiska,
c) wobec kierowników jednostek
organizacyjnych, w których są przetwarzane informacje
niejawne o klauzuli „poufne” lub wyższej,
d) wobec osób ubiegających się o dostęp do informacji
niejawnych międzynarodowych lub o dostęp, który ma wynikać z umowy
międzynarodowej zawartej przez Rzeczpospolitą Polską.
2. Osobom wskazanym w ust. 1 pkt 2 lit. b–d wydaje się
poświadczenia bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych o takiej
klauzuli, jaka została wskazana
we wniosku lub poleceniu.
Art. 23.
1. Pełnomocnik ochrony przeprowadza zwykłe
postępowanie sprawdzające na pisemne
polecenie kierownika jednostki organizacyjnej.
2. ABW albo SKW przeprowadzają poszerzone postępowania
sprawdzające:
1) na pisemny wniosek kierownika jednostki
organizacyjnej lub osoby uprawnionej do obsady stanowiska
lub zlecenia prac;
2) wobec funkcjonariuszy, żołnierzy i pracowników oraz
osób ubiegających się o przyjęcie do służby lub pracy w ABW
albo SKW;
3) wobec osób wykonujących czynności zlecone lub
ubiegających się o wykonywanie tych czynności na rzecz ABW
albo SKW.
3. ABW przeprowadza poszerzone postępowania sprawdzające
wobec:
1) Szefa SKW, Szefa Agencji Wywiadu, zwanej dalej „AW”,
Szefa CBA, Komendanta Służby Ochrony Państwa, Komendanta
Głównego Policji, Dyrektora Generalnego Służby Więziennej,
Szefa Inspektoratu Wewnętrznego Służby Więziennej,
Komendanta Głównego Straży Granicznej, Inspektora Nadzoru
Wewnętrznego oraz osób przewidzianych na te stanowiska;
2) pełnomocników ochrony, zastępców pełnomocników
ochrony oraz osób przewidzianych na te stanowiska w SKW, AW,
CBA, Służbie Ochrony Państwa, Policji, Służbie Więziennej oraz
Straży Granicznej.
4. SKW przeprowadza poszerzone postępowania sprawdzające
wobec:
1) Szefa ABW, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, zwanej
dalej „SWW”, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej oraz
osób przewidzianych na te stanowiska;
2) pełnomocników ochrony, zastępców pełnomocników
ochrony oraz osób przewidzianych na te stanowiska w ABW, SWW
oraz Żandarmerii Wojskowej.
5. AW, CBA, Służba Ochrony Państwa, Policja, Służba Więzienna,
SWW, Straż Graniczna oraz Żandarmeria Wojskowa przeprowadzają samodzielnie
postępowania sprawdzające oraz kontrolne postępowania sprawdzające odpowiednio wobec:
1) własnych funkcjonariuszy, żołnierzy i pracowników oraz
osób ubiegających się o przyjęcie do służby lub pracy,
2) osób wykonujących na ich rzecz czynności zlecone lub
ubiegających się o wykonywanie tych czynności – z
zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
6. W zakresie postępowań sprawdzających oraz kontrolnych
postępowań sprawdzających przeprowadzanych przez służby i
instytucje, o których mowa w ust. 5, przysługują tym służbom
i instytucjom uprawnienia ABW oraz SKW.
Art. 24.
1. Postępowanie sprawdzające ma na celu ustalenie, czy osoba
sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy.
2. W toku postępowania sprawdzającego ustala się, czy
istnieją uzasadnione wątpliwości dotyczące:
1) uczestnictwa, współpracy lub popierania przez osobę
sprawdzaną działalności
szpiegowskiej, terrorystycznej, sabotażowej albo innej
wymierzonej przeciwko
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zagrożenia osoby sprawdzanej ze strony obcych służb
specjalnych w postaci prób
werbunku lub nawiązania z nią kontaktu;
3) przestrzegania porządku konstytucyjnego Rzeczypospolitej
Polskiej, a przede wszystkim, czy osoba sprawdzana
uczestniczyła lub uczestniczy w działalności partii
politycznych lub innych organizacji, o których mowa w art.
13 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, albo
współpracowała lub współpracuje z takimi partiami lub
organizacjami;
4) ukrywania lub świadomego niezgodnego z prawdą podawania w
ankiecie bezpieczeństwa osobowego, zwanej dalej „ankietą”,
lub postępowaniu sprawdzającym przez osobę sprawdzaną
informacji mających znaczenie dla ochrony informacji
niejawnych;
5) wystąpienia związanych z osobą sprawdzaną okoliczności
powodujących ryzyko jej podatności na szantaż lub wywieranie
presji;
6) niewłaściwego postępowania z informacjami niejawnymi,
jeżeli:
a) doprowadziło to bezpośrednio do ujawnienia tych
informacji osobom nieuprawnionym,
b) było to wynikiem celowego działania,
c) stwarzało to realne zagrożenie ich nieuprawnionym
ujawnieniem i nie miało charakteru incydentalnego,
d) dopuściła się tego osoba szczególnie zobowiązana na
podstawie ustawy do ochrony informacji niejawnych:
pełnomocnik ochrony, jego zastępca lub kierownik kancelarii
tajnej.
3. W toku poszerzonego postępowania sprawdzającego
ustala się ponadto, czy istnieją wątpliwości dotyczące:
1) poziomu życia osoby sprawdzanej wyraźnie
przewyższającego uzyskiwane przez nią dochody;
2) informacji o chorobie psychicznej lub innych
zakłóceniach czynności psychicznych ograniczających
sprawność umysłową i mogących negatywnie wpłynąć na zdolność
osoby sprawdzanej do wykonywania prac, związanych z dostępem
do informacji niejawnych;
3) uzależnienia od alkoholu, środków odurzających lub
substancji psychotropowych.
4. W razie niedających się usunąć wątpliwości, o których
mowa w ust. 2 lub 3, interes ochrony informacji niejawnych
ma pierwszeństwo przed innymi prawnie chronionymi
interesami.
5. Organ prowadzący postępowanie sprawdzające, kierując się
zasadami bezstronności i obiektywizmu, jest obowiązany do wykazania najwyższej
staranności w toku prowadzonego postępowania sprawdzającego co do jego
zgodności z przepisami ustawy.
6. Wszystkie czynności przeprowadzone w toku postępowań
sprawdzających muszą być
rzetelnie udokumentowane i powinny być zakończone przed
upływem 3 miesięcy od dnia:
1) złożenia do pełnomocnika ochrony wypełnionej ankiety, lub
2) złożenia wniosku o przeprowadzenie postępowania
sprawdzającego wraz z wypełnioną ankietą.
7. W przypadku niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust.
6, organ prowadzący postępowanie informuje, na wniosek osoby
sprawdzanej, o przewidywanym terminie zakończenia
postępowania oraz – jeżeli nie naruszy to zasad ochrony
informacji niejawnych – o powodach przedłużania się
postępowania.
8. Przeprowadzenie postępowania sprawdzającego wymaga
pisemnej zgody osoby, której ma dotyczyć.
9. Zbieranie i przetwarzanie informacji o osobach trzecich,
określonych w ankiecie, może odbywać się bez wiedzy i zgody
tych osób, w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy osoba
sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy. Informacje o
osobach trzecich mogą być zbierane i przetwarzane wyłącznie
w zakresie określonym w ust. 2.
10. Ankieta po wypełnieniu stanowi tajemnicę prawnie
chronioną i podlega ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych o klauzuli tajności
„poufne” w przypadku poszerzonego postępowania sprawdzającego lub „zastrzeżone” w
przypadku zwykłego postępowania sprawdzającego. Wzór ankiety wraz z instrukcją
jej wypełnienia stanowi załącznik do ustawy.
Art. 25.
1. Zwykłe postępowanie sprawdzające obejmuje:
1) sprawdzenie, w niezbędnym zakresie, w ewidencjach,
rejestrach i kartotekach, w szczególności w Krajowym Rejestrze Karnym, danych
zawartych w wypełnionej i podpisanej przez osobę sprawdzaną ankiecie, a także
sprawdzenie innych informacji uzyskanych w toku postępowania sprawdzającego, w zakresie
niezbędnym do ustalenia, czy osoba sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy;
2) sprawdzenie w ewidencjach i kartotekach niedostępnych
powszechnie danych zawartych w ankiecie oraz innych informacji uzyskanych w toku
postępowania sprawdzającego, w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy osoba sprawdzana daje
rękojmię zachowania tajemnicy.
2. Sprawdzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
jest prowadzone na pisemny wniosek pełnomocnika ochrony
przez ABW albo SKW.
3. W toku sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ABW albo SKW ma prawo przeprowadzić rozmowę z osobą
sprawdzaną w celu usunięcia nieścisłości lub sprzeczności
zawartych w uzyskanych informacjach.
4. ABW albo SKW przekazuje pełnomocnikowi
ochrony pisemną informację o wynikach czynności, o których
mowa w ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 3.
5. Jeżeli jest to konieczne w wyniku uzyskanych
informacji, zwykłe postępowanie sprawdzające obejmuje ponadto rozmowę z osobą sprawdzaną.
6. Jeżeli w toku zwykłego postępowania sprawdzającego
wystąpią wątpliwości niepozwalające na ustalenie, czy osoba
sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy, organ
prowadzący postępowanie sprawdzające zapewnia osobie
sprawdzanej w trakcie wysłuchania możliwość osobistego
ustosunkowania się do informacji wywołujących te
wątpliwości. Osoba ta może stawić się na wysłuchanie ze
swoim pełnomocnikiem. Z przebiegu wysłuchania sporządza się
protokół, który podpisują osoba prowadząca wysłuchanie,
osoba wysłuchana oraz pełnomocnik, jeżeli w nim
uczestniczył.
7. Organ prowadzący zwykłe postępowanie sprawdzające
odstępuje od przeprowadzenia czynności, o której mowa w ust.
6, jeżeli:
1) jej przeprowadzenie wiązałoby się z ujawnieniem
informacji niejawnych;
2) postępowanie sprawdzające doprowadziło do niebudzącego
wątpliwości ustalenia, że osoba sprawdzana nie daje rękojmi zachowania tajemnicy.
Art. 26.
1. Poszerzone postępowanie sprawdzające obejmuje czynności,
o których mowa w art. 25 ust. 1,
a ponadto, jeżeli jest to konieczne w wyniku uzyskanych
informacji, postępowanie to
obejmuje:
1) rozmowę z przełożonymi osoby sprawdzanej oraz z
innymi osobami;
2) przeprowadzenie wywiadu w miejscu zamieszkania
osoby sprawdzanej;
3) sprawdzenie stanu i obrotów na rachunku bankowym oraz zadłużenia osoby
sprawdzanej, w szczególności wobec Skarbu Państwa.
2. Do czynności, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego i wydane na jej podstawie przepisy
dotyczące wywiadu środowiskowego stosuje się odpowiednio.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są wykonywane
zgodnie z art. 105 ust. 1 pkt 2 lit. k ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128,
z późn. zm.27) ). Przepisy art. 82 § 1 i 2, art.
182 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.28) ) oraz
art. 48 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947) stosuje się
odpowiednio.
4. Do poszerzonego postępowania sprawdzającego przepisy art.
25 ust. 5–7 stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku osób ubiegających się o uzyskanie dostępu do
informacji o klauzuli „ściśle tajne” poszerzone postępowanie
sprawdzające obejmuje także, jeżeli jest to konieczne w
wyniku uzyskanych wcześniej informacji, rozmowę z trzema
osobami wskazanymi przez osobę sprawdzaną w celu uzyskania
innych informacji mogących mieć znaczenie dla oceny dawania
rękojmi zachowania tajemnicy.
6. W celu dokonania ustaleń, o których mowa w art. 24 ust. 3
pkt 2 i 3, organ prowadzący poszerzone postępowanie
sprawdzające może zobowiązać osobę sprawdzaną do poddania
się specjalistycznym badaniom oraz udostępnienia wyników
tych badań. Lekarzowi przeprowadzającemu to badanie
udostępnia się dokumentację medyczną osoby sprawdzanej w
zakresie dotyczącym wątpliwości, o których mowa w art. 24
ust. 3 pkt 2 i 3.
Art. 27.
1. Postępowanie sprawdzające może zostać zawieszone w
przypadku:
1) trwającej powyżej 30 dni choroby osoby sprawdzanej,
uniemożliwiającej skuteczne przeprowadzenie postępowania
sprawdzającego;
2) wyjazdu za granicę osoby sprawdzanej na okres
przekraczający 30 dni;
3) gdy ocena dawania rękojmi zachowania tajemnicy zależy od
uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia przez inny organ, w
szczególności w przypadku wszczęcia przeciwko osobie
sprawdzanej postępowania karnego w sprawie o przestępstwo
umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
4) gdy przeprowadzenie skutecznego postępowania
sprawdzającego nie jest możliwe z innych przyczyn
niezależnych od organu je prowadzącego.
2. Zawieszone postępowanie sprawdzające zostaje podjęte,
jeżeli:
1) ustąpiły przyczyny uzasadniające zawieszenie
postępowania;
2) ujawniono okoliczności mogące stanowić podstawę do odmowy
wydania poświadczenia bezpieczeństwa lub umorzenia
postępowania sprawdzającego.
3. O zawieszeniu postępowania sprawdzającego oraz o jego
podjęciu organ prowadzący postępowanie sprawdzające
zawiadamia wnioskodawcę, pełnomocnika ochrony i osobę
sprawdzaną.
4. Do zażalenia na postanowienie w sprawie zawieszenia
postępowania sprawdzającego przepisy art. 35, art. 37 i art.
38 stosuje się odpowiednio.
Art. 28.
Postępowanie sprawdzające kończy się:
1) wydaniem poświadczenia bezpieczeństwa;
2) odmową wydania poświadczenia bezpieczeństwa;
3) umorzeniem.
Art. 29.
1. Po zakończeniu postępowania sprawdzającego z wynikiem
pozytywnym organ prowadzący postępowanie wydaje
poświadczenie bezpieczeństwa i przekazuje osobie
sprawdzanej, zawiadamiając o tym wnioskodawcę.
2. Poświadczenie bezpieczeństwa powinno zawierać:
1) numer poświadczenia;
2) podstawę prawną;
3) wskazanie wnioskodawcy postępowania sprawdzającego;
4) określenie organu, który przeprowadził postępowanie
sprawdzające;
5) datę i miejsce wystawienia;
6) imię, nazwisko i datę urodzenia osoby sprawdzanej;
7) określenie rodzaju przeprowadzonego postępowania
sprawdzającego ze wskazaniem klauzuli tajności informacji
niejawnych, do których osoba sprawdzana może mieć dostęp;
8) stwierdzenie, że osoba sprawdzana daje rękojmię
zachowania tajemnicy;
9) termin ważności;
10) imienną pieczęć i podpis upoważnionego funkcjonariusza
ABW albo funkcjonariusza lub żołnierza SKW, albo
pełnomocnika ochrony, który przeprowadził postępowanie
sprawdzające.
3. Poświadczenie bezpieczeństwa wydaje się na okres:
1) 10 lat – w przypadku dostępu do informacji niejawnych o
klauzuli „poufne”;
2) 7 lat – w przypadku dostępu do informacji niejawnych o
klauzuli „tajne”;
3) 5 lat – w przypadku dostępu do informacji niejawnych o
klauzuli „ściśle tajne”.
4. Poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do
informacji niejawnych o wyższej klauzuli tajności uprawnia do dostępu do
informacji niejawnych o niższej klauzuli tajności, odpowiednio przez okresy, o których mowa w ust. 3,
także w odniesieniu do poświadczeń bezpieczeństwa organizacji międzynarodowych.
5. Poświadczenia bezpieczeństwa wydane w wyniku
przeprowadzenia postępowań sprawdzających, o których mowa w art. 23 ust. 5, zachowują
ważność wyłącznie w okresie pracy lub służby w organie,
który przeprowadził postępowanie sprawdzające.
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
wzory:
1) poświadczenia bezpieczeństwa;
2) poświadczeń bezpieczeństwa organizacji międzynarodowych.
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, Prezes Rady
Ministrów uwzględni we wzorach poświadczeń bezpieczeństwa
dane określone w ust. 2 oraz zapewni zróżnicowanie wzorów
poświadczeń bezpieczeństwa wydawanych przez ABW, SKW, służby
i instytucje określone w art. 23 ust. 5 oraz pełnomocników
ochrony.
Art. 30.
1. Organ prowadzący postępowanie sprawdzające odmawia
wydania poświadczenia
bezpieczeństwa, jeżeli nie zostaną usunięte wątpliwości, o
których mowa w art. 24 ust. 2, a
także jeżeli w trakcie poszerzonego postępowania
sprawdzającego nie zostaną usunięte
wątpliwości, o których mowa w art. 24 ust. 3.
2. Organ prowadzący postępowanie sprawdzające odmawia
wydania poświadczenia
bezpieczeństwa, jeżeli osoba sprawdzana została skazana
prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności za
przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego, także
popełnione za granicą, lub umyślne przestępstwo skarbowe,
jeżeli czyn, za który nastąpiło skazanie, wywołuje
wątpliwości, o których mowa w art. 24 ust. 2 i 3.
2a. Organ prowadzący postępowanie sprawdzające odmawia wydania poświadczenia bezpieczeństwa, jeżeli
w stosunku do osoby sprawdzanej obowiązuje środek zaradczy, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
14 kwietnia 2023 r. o Państwowej Komisji do spraw badania wpływów rosyjskich na bezpieczeństwo wewnętrzne
Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2007–2022 (Dz. U. poz. 1030). -
uchylony
3. Decyzja o odmowie wydania poświadczenia bezpieczeństwa
powinna zawierać:
1) podstawę prawną oraz uzasadnienie faktyczne i prawne;
2) wskazanie wnioskodawcy postępowania sprawdzającego;
3) określenie organu, który przeprowadził postępowanie
sprawdzające;
4) datę i miejsce wydania;
5) imię, nazwisko i datę urodzenia osoby sprawdzanej;
6) określenie rodzaju przeprowadzonego postępowania
sprawdzającego, ze wskazaniem klauzuli informacji
niejawnych, do których osoba sprawdzana miała mieć dostęp;
7) stwierdzenie, że osoba sprawdzana nie daje rękojmi
zachowania tajemnicy;
8) imienną pieczęć i podpis upoważnionego funkcjonariusza
ABW albo funkcjonariusza lub żołnierza SKW, albo
pełnomocnika ochrony, który przeprowadził postępowanie
sprawdzające;
9) pouczenie o dopuszczalności i terminie wniesienia
odwołania odpowiednio do Prezesa Rady Ministrów albo Szefa
ABW lub Szefa SKW.
4. Uzasadnienie faktyczne w części zawierającej informacje
niejawne podlega ochronie na zasadach określonych w
niniejszej ustawie.
5. Po zakończeniu postępowania sprawdzającego z wynikiem
negatywnym organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o
odmowie wydania poświadczenia bezpieczeństwa i doręcza ją
osobie sprawdzanej, zawiadamiając o tym wnioskodawcę oraz
pełnomocnika ochrony.
6. Osoba uprawniona do obsady stanowiska jest obowiązana,
niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o odmowie wydania
poświadczenia bezpieczeństwa w zakresie dostępu do
informacji niejawnych, uniemożliwić dostęp do informacji
niejawnych osobie, której odmowa dotyczy, z zastrzeżeniem
art. 21 ust. 4.
7. Postępowanie sprawdzające wobec osoby, której odmówiono
wydania poświadczenia bezpieczeństwa, można przeprowadzić
najwcześniej po roku od daty doręczenia decyzji o odmowie
wydania poświadczenia bezpieczeństwa.
8. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
wzór decyzji o odmowie wydania poświadczenia bezpieczeństwa.
9. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8, Prezes Rady
Ministrów uwzględni we wzorze decyzji składniki określone w
ust. 3 oraz zapewni zróżnicowanie wzorów decyzji wydawanych
przez ABW, SKW, służby i instytucje określone w art. 23 ust.
5 oraz pełnomocników ochrony.
Art. 31.
1. Umorzenie postępowania sprawdzającego następuje w
przypadku:
1) śmierci osoby sprawdzanej;
2) rezygnacji osoby sprawdzanej z ubiegania się o stanowisko
albo zajmowania stanowiska lub wykonywania prac, związanych
z dostępem do informacji niejawnych;
3) odstąpienia przez kierownika jednostki organizacyjnej od
zamiaru obsadzenia osoby sprawdzanej na stanowisku lub
zlecenia jej prac, związanych z dostępem do informacji
niejawnych;
4) gdy postępowanie z innej przyczyny stało się
bezprzedmiotowe.
2. O umorzeniu postępowania sprawdzającego organ je
prowadzący zawiadamia wnioskodawcę, pełnomocnika ochrony
oraz, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2– 4, osobę
sprawdzaną.
Art. 32.
1. Na pisemny wniosek kierownika jednostki organizacyjnej
lub osoby uprawnionej do obsady stanowiska, złożony co
najmniej na 6 miesięcy przed upływem terminu ważności
poświadczenia bezpieczeństwa, właściwy organ przeprowadza
kolejne postępowanie sprawdzające.
2. Do kolejnego postępowania sprawdzającego stosuje się
przepisy ustawy odnoszące się do właściwego postępowania
sprawdzającego, z uwzględnieniem ust. 3 i 4.
3. Kolejne postępowanie sprawdzające powinno być zakończone
przed upływem terminu ważności poświadczenia bezpieczeństwa.
Termin, o którym mowa w art. 24 ust. 6, nie ma zastosowania.
4. Jeżeli wobec osoby posiadającej ważne poświadczenie
bezpieczeństwa, wydane przez ABW, SKW, AW lub SWW, zostanie
skierowany wniosek o przeprowadzenie postępowania
sprawdzającego w celu wydania poświadczenia bezpieczeństwa
organizacji międzynarodowej, wypełnienie ankiety nie jest
wymagane, a poświadczenie bezpieczeństwa organizacji
międzynarodowej jest wydawane jedynie na okres ważności
posiadanego przez tę osobę poświadczenia bezpieczeństwa.
Art. 33.
1. W przypadku gdy o osobie, której wydano poświadczenie
bezpieczeństwa, zostaną ujawnione nowe informacje
wskazujące, że nie daje ona rękojmi zachowania tajemnicy,
przeprowadza się kontrolne postępowanie sprawdzające. Osoba
sprawdzana nie wypełnia nowej ankiety dla celów tego
postępowania.
2. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza organ
właściwy do przeprowadzenia kolejnego postępowania
sprawdzającego, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa
państwa kontrolne postępowanie sprawdzające może zostać
przeprowadzone przez ABW albo SKW.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do kontrolnych postępowań
sprawdzających prowadzonych wobec osób, które posiadają
poświadczenie bezpieczeństwa wydane w wyniku przeprowadzenia
postępowania sprawdzającego, o którym mowa w art. 23 ust. 5.
5. W celu weryfikacji informacji, o których mowa w ust. 1,
właściwy organ może
przeprowadzić niezbędne czynności sprawdzające. Pełnomocnik
ochrony może
przeprowadzić w tym trybie czynności, o których mowa w art.
25 ust. 1 pkt 1, a służby
i instytucje uprawnione do prowadzenia poszerzonych
postępowań sprawdzających także
czynności, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2. Czynności
te muszą być rzetelnie
udokumentowane i prowadzone zgodnie z zasadami
bezstronności, obiektywizmu
i wykazania najwyższej staranności. Dokumentację tych
czynności dołącza się do akt
postępowania sprawdzającego.
6. O wszczęciu kontrolnego postępowania sprawdzającego
zawiadamia się:
1) kierownika jednostki organizacyjnej lub osobę uprawnioną
do obsady stanowiska;
2) pełnomocnika ochrony w jednostce organizacyjnej;
3) osobę sprawdzaną.
7. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 6,
kierownik jednostki organizacyjnej lub osoba uprawniona do
obsady stanowiska uniemożliwia osobie sprawdzanej dostęp do
informacji niejawnych.
8. Do kontrolnego postępowania sprawdzającego stosuje się
przepisy art. 24 ust. 1–5 i 9, art. 25–27, art. 30, art. 31
ust. 1 pkt 1 i 4 oraz ust. 2.
9. Wszystkie czynności przeprowadzone w toku kontrolnych
postępowań sprawdzających muszą być rzetelnie udokumentowane i powinny być zakończone
przed upływem 6 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania.
10. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
niezakończenia kontrolnego postępowania
sprawdzającego w terminie, o którym mowa w ust. 9, organ
prowadzący postępowanie
jednorazowo przedłuża je o kolejne 6 miesięcy, zawiadamiając
o tym osoby, o których mowa w ust. 6.
11. Kontrolne postępowanie sprawdzające kończy się:
1) decyzją o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa;
2) poinformowaniem osób wymienionych w ust. 6 o braku
zastrzeżeń w stosunku do osoby, którą objęto kontrolnym
postępowaniem sprawdzającym, z jednoczesnym potwierdzeniem
dalszej jej zdolności do zachowania tajemnicy w zakresie
określonym w posiadanym przez nią poświadczeniu
bezpieczeństwa;
3) decyzją o umorzeniu postępowania, w przypadku gdy
postępowanie to nie zostanie zakończone przed upływem 12
miesięcy od dnia jego wszczęcia.
12. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze
rozporządzenia, wzór decyzji o cofnięciu
poświadczenia bezpieczeństwa.
13. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 12, Prezes Rady
Ministrów uwzględni we wzorze
decyzji składniki określone w art. 30 ust. 3 pkt 1 i 3–9
oraz zapewni zróżnicowanie wzorów
decyzji wydawanych przez ABW, SKW, służby i instytucje
określone w art. 23 ust. 5 oraz
pełnomocników ochrony.
Art. 34.
1. Nie przeprowadza się postępowania
sprawdzającego, jeżeli osoba, której ma ono dotyczyć,
przedstawi poświadczenie bezpieczeństwa odpowiednie do
wymaganej klauzuli tajności, z wyjątkiem poświadczeń
bezpieczeństwa wydanych w wyniku przeprowadzenia postępowań
sprawdzających, o których mowa w art. 23 ust. 5.
2. O zatrudnieniu na stanowisku, z którym może
łączyć się dostęp do informacji niejawnych osoby, o której
mowa w ust. 1, przedstawiającej odpowiednie poświadczenie
bezpieczeństwa, kierownik jednostki organizacyjnej informuje
w terminie 7 dni organ, który wydał poświadczenie
bezpieczeństwa, oraz odpowiednio ABW lub SKW.
3. Od obowiązku określonego w ust. 2 są
zwolnieni kierownicy jednostek organizacyjnych podmiotów, o
których mowa w art. 23 ust. 5.
4. Jeżeli z ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą
Polską umów międzynarodowych wynika obowiązek dopuszczenia
do informacji niejawnych obywateli obcych państw mających
wykonywać w Rzeczypospolitej Polskiej pracę w interesie
innego państwa lub organizacji międzynarodowej, postępowania
sprawdzającego nie przeprowadza się.
5. Szefowie Kancelarii Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Sejmu, Kancelarii
Senatu lub Kancelarii Prezesa Rady Ministrów albo minister
właściwy dla określonego działu administracji rządowej,
Prezes Narodowego Banku Polskiego, Prezes Najwyższej Izby
Kontroli lub kierownik urzędu centralnego, a w przypadku ich
braku ABW albo SKW, mogą:
1) w szczególnie uzasadnionych przypadkach, z
zastrzeżeniem art. 4 ust. 2, wyrazić pisemną zgodę na
jednorazowe udostępnienie określonych informacji niejawnych
osobie nieposiadającej odpowiedniego poświadczenia
bezpieczeństwa;
2) wyrazić pisemną zgodę na udostępnienie
informacji niejawnych o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne”
osobie, wobec której wszczęto poszerzone postępowanie
sprawdzające.
6. W stanach nadzwyczajnych Prezydent Rzeczypospolitej
Polskiej lub Prezes Rady Ministrów, każdy w swoim zakresie,
może wyrazić zgodę na odstąpienie od przeprowadzenia
postępowania sprawdzającego.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 5 i 6, kopię zgody
na udostępnienie informacji niejawnych lub odstąpienie od
przeprowadzenia postępowania sprawdzającego przekazuje się
odpowiednio do ABW lub SKW.
8. Obowiązek, o którym mowa w ust. 7, nie dotyczy służb i
instytucji uprawnionych do przeprowadzania poszerzonych
postępowań sprawdzających, o których mowa w art. 23 ust. 5.
9. Zgodę na udostępnienie informacji niejawnych o klauzuli
„poufne” osobie, wobec której wszczęto postępowanie
sprawdzające, może wyrazić, w formie pisemnej, kierownik
jednostki organizacyjnej, w której ta osoba jest
zatrudniona, pełni służbę lub wykonuje czynności zlecone.
10. Postępowania sprawdzającego nie przeprowadza się, z
zastrzeżeniem ust. 11–13, wobec:
1) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby wybranej
na ten urząd;
2) Marszałka Sejmu;
3) Marszałka Senatu;
4) Prezesa Rady Ministrów;
5) członka Rady Ministrów;
6) Prezesa Narodowego Banku Polskiego;
7) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli;
8) Rzecznika Praw Obywatelskich;
9) Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych;
10) członka Rady Polityki Pieniężnej;
11) członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji;
12) Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania
Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu;
13) Szefa Kancelarii: Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
Sejmu, Senatu i Prezesa Rady Ministrów;
14) posła i senatora;
15) sędziego sądu powszechnego i sądu wojskowego, Sądu
Najwyższego, sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu
Administracyjnego, a także Trybunału Stanu i Trybunału
Konstytucyjnego, asesora sądowego, ławnika sądu powszechnego
i ławnika sądu wojskowego oraz prokuratora i asesora
prokuratury pełniącego czynności prokuratorskie.
11. W stosunku do osób zajmujących lub kandydujących na
stanowiska albo pełniących funkcje, o których mowa w ust. 10 pkt 5–15, ubiegających się
o dostęp do informacji niejawnych organizacji międzynarodowych lub o dostęp, który
ma wynikać z umowy międzynarodowej zawartej przez Rzeczpospolitą Polską, ABW
albo SKW, przeprowadzają poszerzone postępowanie sprawdzające. Z wnioskiem o
przeprowadzenie tego postępowania występuje osoba uprawniona
do powołania na to stanowisko lub Marszałek Sejmu w stosunku
do posłów lub jeżeli do powołania jest uprawniony Sejm albo
Marszałek Senatu w stosunku do senatorów lub jeżeli do
powołania jest uprawniony Senat.
12. W stosunku do kandydatów na stanowiska, o których mowa w
ust. 10 pkt 6–13, oraz wobec
posłów lub senatorów, których obowiązki poselskie bądź
senatorskie wymagają dostępu do
informacji niejawnych o klauzuli „ściśle tajne”, ABW
przeprowadza poszerzone postępowanie sprawdzające. Z wnioskiem o przeprowadzenie
tego postępowania występuje
osoba uprawniona do powołania na to stanowisko lub Marszałek
Sejmu w stosunku do posłów lub jeżeli do powołania jest
uprawniony Sejm albo Marszałek Senatu w stosunku do
senatorów lub jeżeli do powołania jest uprawniony Senat.
13. Postępowanie sprawdzające, o którym mowa w ust. 12, w
stosunku do osób kandydujących na stanowiska, o których mowa
w ust. 10 pkt 6–13, powinno być zakończone przed upływem 14
dni od dnia złożenia wniosku o przeprowadzenie tego
postępowania wraz z wypełnioną ankietą, o której mowa w art.
24 ust. 10.
14. W przypadku zakończenia postępowania sprawdzającego
prowadzonego na wniosek Marszałka Sejmu albo Marszałka
Senatu decyzją o odmowie wydania poświadczenia
bezpieczeństwa, Prezes Rady Ministrów przedstawia informację
o powodach tej decyzji odpowiednio Marszałkowi Sejmu lub
Marszałkowi Senatu.
15. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Rady
Ministrów oraz Marszałek Sejmu i Marszałek Senatu zapoznają
się z przepisami o ochronie informacji niejawnych i składają
oświadczenie o znajomości tych przepisów. Oświadczenie
przechowuje się odpowiednio w Kancelariach Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów, Sejmu
albo Senatu.
Art. 35.
1. Od decyzji o odmowie wydania poświadczenia
bezpieczeństwa, o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa
albo o umorzeniu postępowania sprawdzającego lub kontrolnego
postępowania sprawdzającego, wydanej przez podmiot, o którym
mowa w art. 23 ust. 2 i 5, osobie sprawdzanej przysługuje
odwołanie do Prezesa Rady Ministrów. Odwołanie nie wymaga
uzasadnienia.
2. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia
osobie sprawdzanej decyzji, o której mowa w ust. 1, za
pośrednictwem podmiotu, który przeprowadził postępowanie
sprawdzające lub kontrolne postępowanie sprawdzające.
3. Podmiot, o którym mowa w art. 23 ust. 2 i 5, jest
obowiązany przesłać odwołanie wraz z aktami postępowania
sprawdzającego lub kontrolnego postępowania sprawdzającego
Prezesowi Rady Ministrów w terminie 14 dni od dnia, w którym
otrzymał odwołanie.
4. Rozpatrzenie odwołania powinno nastąpić nie później niż w
ciągu 3 miesięcy od dnia jego otrzymania.
5. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji.
Art. 36.
1. Prezes Rady Ministrów stwierdza, w drodze postanowienia:
1) niedopuszczalność odwołania;
2) uchybienie terminowi do wniesienia odwołania.
2. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne i powinno
zawierać w szczególności:
1) oznaczenie organu;
2) datę wydania;
3) oznaczenie osoby sprawdzanej;
4) powołanie podstawy prawnej;
5) rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie faktyczne i prawne;
6) pouczenie o dopuszczalności i terminie wniesienia skargi
do sądu administracyjnego;
7) podpis, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska
służbowego, osoby upoważnionej do jego wydania.
3. Prezes Rady Ministrów może na żądanie osoby sprawdzanej
lub z urzędu zlecić właściwemu podmiotowi przeprowadzenie
dodatkowych czynności, w tym specjalistycznych badań, o
których mowa w art. 26 ust. 6, w celu uzupełnienia dowodów i
materiałów w postępowaniu sprawdzającym lub kontrolnym
postępowaniu sprawdzającym. W przypadku, gdy zlecenie
przeprowadzenia dodatkowych czynności dotyczy ponownego
przeprowadzenia specjalistycznych badań, badania te powinny
być wykonane przez innego specjalistę niż badania
przeprowadzone w ramach postępowania sprawdzającego
zakończonego wydaniem decyzji, od której odwołanie jest
rozpatrywane.
4. Prezes Rady Ministrów wydaje decyzję, w której:
1) utrzymuje w mocy decyzję podmiotu, który
przeprowadził postępowanie sprawdzające lub kontrolne
postępowanie sprawdzające;
2) uchyla decyzję podmiotu, który przeprowadził
kontrolne postępowanie sprawdzające zakończone cofnięciem
poświadczenia bezpieczeństwa;
3) uchyla decyzję podmiotu, który przeprowadził
postępowanie sprawdzające, i nakazuje mu wydanie
poświadczenia bezpieczeństwa;
4) uchyla decyzję podmiotu, który przeprowadził
postępowanie sprawdzające lub kontrolne postępowanie
sprawdzające i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia;
5) stwierdza nieważność decyzji podmiotu, który przeprowadził postępowanie
sprawdzające lub kontrolne postępowanie sprawdzające.
5. Decyzja powinna zawierać w szczególności:
1) oznaczenie organu;
2) datę wydania;
3) oznaczenie osoby sprawdzanej;
4) powołanie podstawy prawnej;
5) rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie faktyczne i
prawne;
6) pouczenie o dopuszczalności i terminie wniesienia
skargi do sądu administracyjnego;
7) podpis, z podaniem imienia i nazwiska oraz
stanowiska służbowego osoby upoważnionej do jej wydania.
6. Po wydaniu decyzji lub postanowienia Prezes Rady
Ministrów niezwłocznie zwraca
właściwemu podmiotowi akta postępowania sprawdzającego lub
kontrolnego postępowania
sprawdzającego.
7. Decyzje i postanowienia doręcza się na piśmie
osobie sprawdzanej i właściwemu podmiotowi, zawiadamiając o rozstrzygnięciu zawartym w
decyzji lub postanowieniu osobę uprawnioną do obsady stanowiska.
8. Do postępowania odwoławczego przepisy art. 27, art.
30 ust. 4 oraz art. 31 stosuje się odpowiednio.
Art. 37.
1. Od wydanej przez pełnomocnika ochrony decyzji o odmowie
wydania poświadczenia bezpieczeństwa, o cofnięciu
poświadczenia bezpieczeństwa albo o umorzeniu postępowania
sprawdzającego lub kontrolnego postępowania sprawdzającego,
w wyniku zwykłego postępowania sprawdzającego, osobie
sprawdzanej służy, z wyłączeniem postępowań sprawdzających
prowadzonych w trybie art. 23 ust. 5, odwołanie odpowiednio
do Szefa ABW lub Szefa SKW.
2. Do postępowania odwoławczego prowadzonego przed Szefem
ABW lub Szefem SKW stosuje się odpowiednio przepisy ustawy
dotyczące postępowania odwoławczego prowadzonego przed
Prezesem Rady Ministrów, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Odwołanie do Szefa ABW lub Szefa SKW składa się za
pośrednictwem pełnomocnika ochrony, który przeprowadził
postępowanie sprawdzające lub kontrolne postępowanie
sprawdzające.
Art. 38.
1. Osobie sprawdzanej przysługuje skarga do sądu
administracyjnego na decyzję lub postanowienie organu
odwoławczego w terminie 30 dni od dnia doręczenia.
2. Sąd administracyjny rozpatruje skargę na posiedzeniu
niejawnym.
3. Odpis sentencji wyroku z uzasadnieniem doręcza się tylko
właściwemu organowi odwoławczemu. Skarżącemu oraz osobie
uprawnionej do obsady stanowiska doręcza się odpis wyroku.
/Utracił moc z dniem 6 czerwca 2018 r., w zakresie w
jakim przewiduje doręczenie skarżącemu odpisu wyroku sądu
administracyjnego bez tej części uzasadnienia, której
utajnienie nie jest konieczne dla ochrony informacji
niejawnych, na podstawie wyroku TK z dnia 23 maja 2018 r.
sygn. akt SK 8/14 (Dz. U. poz. 1083)/
4. Po wydaniu wyroku sąd administracyjny niezwłocznie zwraca
akta postępowania sprawdzającego lub kontrolnego
postępowania sprawdzającego.
5. Do skargi kasacyjnej stosuje się odpowiednio ust. 2 i 3.
Art. 39.
1. Prezes Rady Ministrów, pełnomocnicy ochrony lub podmioty
wymienione w art. 23 ust. 2 i 5 wznawiają postępowanie
sprawdzające lub kontrolne postępowanie sprawdzające,
zakończone decyzją ostateczną, odpowiednio o odmowie wydania
albo o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa, jeżeli
decyzja została wydana wyłącznie w związku z przedstawieniem
osobie sprawdzanej zarzutu popełnienia przestępstwa,
postawieniem jej w stan oskarżenia lub skazaniem za
przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub
umyślne przestępstwo skarbowe, a postępowanie karne zostało
następnie umorzone lub zakończone uniewinnieniem osoby
sprawdzanej.
2. Wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na wniosek
osoby sprawdzanej.
3. Wniosek o wznowienie postępowania wnosi się do podmiotu,
który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w
terminie 30 dni od dnia, w którym osoba sprawdzana
dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do
wznowienia postępowania.
4. Rozpatrzenie wniosku powinno nastąpić nie później niż w
ciągu 3 miesięcy od dnia jego otrzymania.
5. Podmiot właściwy do wznowienia postępowania stwierdza, w
drodze postanowienia, uchybienie terminowi do złożenia
wniosku o wznowienie postępowania.
6. Postanowienie, o którym mowa w ust. 5, jest ostateczne i
powinno zawierać:
1) oznaczenie podmiotu;
2) datę wydania;
3) oznaczenie osoby sprawdzanej;
4) powołanie podstawy prawnej;
5) rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie faktyczne i prawne;
6) pouczenie o dopuszczalności i terminie wniesienia skargi
do sądu administracyjnego;
7) podpis, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska
służbowego osoby upoważnionej do jego wydania.
7. Wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia.
8. Postanowienie stanowi podstawę do przeprowadzenia przez
właściwy podmiot postępowania co do przyczyn wznowienia oraz
rozstrzygnięcia co do istoty sprawy.
9. Odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze
decyzji.
Art. 40.
Organ albo podmiot, o którym mowa w art. 39 ust. 1, po
przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 39 ust. 8
wydaje decyzję, w której:
1) odmawia uchylenia decyzji o odmowie wydania lub o
cofnięciu poświadczenia
bezpieczeństwa, jeżeli stwierdzi brak podstaw do jej
uchylenia na podstawie art. 39
ust. 1;
2) odmawia uchylenia decyzji o utrzymaniu w mocy decyzji o
odmowie wydania lub o cofnięciu poświadczenia
bezpieczeństwa, jeżeli stwierdzi brak podstaw do jej
uchylenia na podstawie art. 39 ust. 1;
3) uchyla decyzję o odmowie wydania poświadczenia
bezpieczeństwa, jeżeli stwierdzi istnienie podstaw do jej
uchylenia na podstawie art. 39 ust. 1, i wydaje nową decyzję
rozstrzygającą o istocie sprawy;
4) uchyla decyzję o utrzymaniu w mocy decyzji o odmowie
wydania poświadczenia bezpieczeństwa oraz poprzedzającą ją
decyzję o odmowie wydania poświadczenia, jeżeli stwierdzi
istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 39 ust.
1, i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia;
5) uchyla decyzję o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa,
jeżeli stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na
podstawie art. 39 ust. 1;
6) uchyla decyzję o utrzymaniu w mocy decyzji o cofnięciu
poświadczenia bezpieczeństwa oraz poprzedzającą ją decyzję o
cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa, jeżeli stwierdzi
istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 39 ust.
1.
Art. 41.
1. Od decyzji o odmowie wznowienia postępowania, o którym
mowa w art. 23 ust. 2–5, oraz od decyzji o odmowie uchylenia
decyzji wydanej w wyniku postępowania, o którym mowa w art.
23 ust. 2–5, osobie sprawdzanej przysługuje odwołanie do
Prezesa Rady Ministrów.
2. Od decyzji pełnomocnika ochrony o odmowie wznowienia
postępowania, o którym mowa w art. 23 ust. 1 i art. 60 ust.
2, oraz od decyzji pełnomocnika ochrony o odmowie uchylenia
decyzji wydanej w wyniku postępowania, o którym mowa w art.
23 ust. 1 i art. 60 ust. 2, osobie sprawdzanej przysługuje
odwołanie odpowiednio do Szefa ABW lub Szefa SKW.
3. Od decyzji Prezesa Rady Ministrów o odmowie wznowienia
postępowania, o którym mowa w art. 35, oraz od decyzji
Prezesa Rady Ministrów o odmowie uchylenia decyzji wydanej w
wyniku postępowania, o którym mowa w art. 35, nie służy
odwołanie, jednakże osoba sprawdzana niezadowolona z decyzji
może zwrócić się do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem o
ponowne rozpatrzenie sprawy.
4. Od decyzji Szefa ABW albo Szefa SKW o odmowie wznowienia
postępowania, o którym mowa w art. 37, oraz od decyzji Szefa
ABW albo Szefa SKW o odmowie uchylenia decyzji wydanej w
wyniku postępowania, o którym mowa w art. 37, nie służy
odwołanie, jednakże osoba sprawdzana niezadowolona z decyzji
może zwrócić się odpowiednio do Szefa ABW albo Szefa SKW z
wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Art. 42.
1. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której
są przetwarzane informacje niejawne o klauzuli
„tajne” lub „ściśle tajne”, tworzy kancelarię,
zwaną dalej „kancelarią tajną”, i zatrudnia jej
kierownika.
2. W przypadku uzasadnionym względami
organizacyjnymi kierownik jednostki
organizacyjnej może utworzyć więcej niż jedną
kancelarię tajną.
3. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą
odpowiednio ABW lub SKW, można utworzyć
kancelarię tajną obsługującą dwie lub więcej
jednostek organizacyjnych. Podległość, obsada i
zasady finansowania takiej kancelarii zostaną
określone przez właściwych kierowników jednostek
organizacyjnych.
4. Kancelaria tajna stanowi wyodrębnioną komórkę
organizacyjną, w zakresie ochrony informacji niejawnych podległą pełnomocnikowi
ochrony, obsługiwaną przez pracowników pionu ochrony, odpowiedzialną za właściwe rejestrowanie,
przechowywanie, obieg i wydawanie materiałów uprawnionym osobom.
5. Kierownik jednostki organizacyjnej może wyrazić
zgodę na przetwarzanie w kancelarii tajnej informacji
niejawnych o klauzuli „poufne” lub „zastrzeżone”.
6. Kierownik jednostki organizacyjnej informuje
odpowiednio ABW lub SKW o utworzeniu lub likwidacji
kancelarii tajnej, z określeniem klauzuli tajności
przetwarzanych w niej informacji niejawnych.
Art. 43.
1. Organizacja pracy kancelarii tajnej zapewnia możliwość
ustalenia w każdych okolicznościach, gdzie znajduje się
materiał o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne” pozostający w
dyspozycji jednostki organizacyjnej oraz kto z tym
materiałem się zapoznał.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do
organizacji pracy innych niż kancelaria tajna komórek, w
których są rejestrowane materiały o klauzuli „poufne”.
3. Kierownik jednostki organizacyjnej zatwierdza,
opracowany przez pełnomocnika ochrony sposób i tryb
przetwarzania informacji niejawnych o klauzuli „poufne” w
podległych komórkach organizacyjnych.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której są
przetwarzane informacje niejawne o klauzuli „poufne” lub
wyższej, zatwierdza opracowaną przez pełnomocnika ochrony
dokumentację określającą poziom zagrożeń związanych z
nieuprawnionym dostępem do informacji niejawnych lub ich
utratą.
5. Kierownik jednostki organizacyjnej zatwierdza,
opracowaną przez pełnomocnika ochrony, instrukcję dotyczącą
sposobu i trybu przetwarzania informacji niejawnych o
klauzuli „zastrzeżone” w podległych komórkach
organizacyjnych oraz zakres i warunki stosowania środków
bezpieczeństwa fizycznego w celu ich ochrony.
6. Kancelaria tajna lub komórka, o której mowa w ust.
2, odmawia udostępnienia lub wydania materiału osobie
nieuprawnionej.
Art. 44.
1. W jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 47
ust. 3, dopuszcza się organizowanie innych niż kancelaria
tajna komórek organizacyjnych odpowiedzialnych za
przetwarzanie materiałów niejawnych. W uzasadnionych przypadkach obowiązki
pełnomocnika ochrony, z wyłączeniem prowadzenia
postępowań sprawdzających, może przejąć
kierownik tej komórki organizacyjnej.
2. Do komórek organizacyjnych, o których mowa w
ust. 1, przepisy art. 46 stosuje się
odpowiednio.
Art. 45.
1. Jednostki organizacyjne, w których są
przetwarzane informacje niejawne, stosują środki
bezpieczeństwa fizycznego odpowiednie do poziomu
zagrożeń w celu uniemożliwienia osobom
nieuprawnionym dostępu do takich informacji, w
szczególności chroniące przed:
1) działaniem obcych służb specjalnych;
2) zamachem terrorystycznym lub sabotażem;
3) kradzieżą lub zniszczeniem materiału;
4) próbą wejścia osób nieuprawnionych do
pomieszczeń, w których są przetwarzane
informacje niejawne;
5) nieuprawnionym dostępem do informacji o
wyższej klauzuli tajności niewynikającym z
posiadanych uprawnień.
2. Zakres stosowania środków bezpieczeństwa
fizycznego uzależnia się od poziomu zagrożeń
związanych z nieuprawnionym dostępem do
informacji niejawnych lub ich utratą.
3. Przy określaniu poziomu zagrożeń, o którym
mowa w ust. 2, uwzględnia się w szczególności
występujące rodzaje zagrożeń, klauzule tajności
i liczbę informacji niejawnych. W uzasadnionych
przypadkach przy określaniu poziomu zagrożeń
uwzględnia się wskazania odpowiednio ABW lub
SKW.
Art. 46.
W celu uniemożliwienia osobom nieuprawnionym
dostępu do informacji niejawnych o klauzuli
„poufne” lub wyższej należy w szczególności:
1) zorganizować strefy ochronne;
2) wprowadzić system kontroli wejść i wyjść ze
stref ochronnych;
3) określić uprawnienia do przebywania w
strefach ochronnych;
4) stosować wyposażenie i urządzenia służące
ochronie informacji niejawnych, którym przyznano
certyfikaty.
Art. 47.
1. Rada Ministrów określi, w drodze
rozporządzenia:
1) podstawowe kryteria i sposób określania
poziomu zagrożeń oraz dobór środków
bezpieczeństwa fizycznego odpowiednich do
wskazanego poziomu zagrożeń;
2) wymagania w zakresie organizacji i
funkcjonowania kancelarii tajnych;
3) rodzaje zagrożeń, które należy uwzględnić
przy określaniu poziomu zagrożeń;
4) podstawowe elementy, które powinien zawierać
plan ochrony informacji niejawnych;
5) zakres stosowania środków bezpieczeństwa
fizycznego;
6) kryteria tworzenia stref ochronnych;
7) strukturę organizacyjną kancelarii tajnej, z
uwzględnieniem możliwości tworzenia jej
oddziałów;
8) podstawowe zadania kierownika kancelarii;
9) sposób i tryb przetwarzania informacji
niejawnych;
10) wzór karty zapoznania się z dokumentem;
11) wzory dzienników ewidencji.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1,
Rada Ministrów uwzględni potrzebę
racjonalizacji nakładów ponoszonych przez
jednostki organizacyjne w zakresie tworzenia
systemu bezpieczeństwa fizycznego informacji
niejawnych, zgodnie z zasadami określonymi w
ustawie.
3. Ministrowie właściwi do spraw wewnętrznych,
informatyzacji, administracji publicznej, spraw
zagranicznych, finansów publicznych, budżetu i instytucji
finansowych, Minister Obrony Narodowej, Minister
Sprawiedliwości, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Prezes
Najwyższej Izby Kontroli, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego,
Prokurator Generalny, Szefowie Kancelarii Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, Sejmu, Senatu oraz Prezesa Rady
Ministrów, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef
Agencji Wywiadu, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef
Służby Wywiadu Wojskowego, Szef Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Komendant Główny Policji, Komendant Główny
Straży Granicznej, Komendant Służby Ochrony Państwa, a także Prezes
Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni
przeciwko Narodowi Polskiemu, określą, w drodze zarządzenia,
każdy w zakresie swojego działania, szczególny sposób
organizacji i funkcjonowania kancelarii tajnych oraz komórek
organizacyjnych, o których mowa w art. 44 ust. 1, sposób i
tryb przetwarzania informacji niejawnych oraz dobór i
stosowanie środków bezpieczeństwa fizycznego.
4. Minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze
zarządzenia, dla archiwów państwowych szczególny
sposób i tryb przetwarzania informacji
niejawnych wchodzących w skład zasobu
archiwalnego tych archiwów, dobór i stosowanie
środków bezpieczeństwa fizycznego oraz
organizację komórek organizacyjnych
odpowiedzialnych za przetwarzanie materiałów
niejawnych.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb i sposób nadawania, przyjmowania,
przewożenia, wydawania i ochrony materiałów;
2) sposób postępowania nadawców przesyłek
zawierających informacje niejawne oraz wymogi,
jakie muszą spełniać te przesyłki;
3) sposób postępowania
podmiotów, które wykonują zadania przewoźników
tych materiałów, z przesyłkami zawierającymi
informacje niejawne;
4) sposób dokumentowania
przyjmowania przez przewoźników przesyłek oraz
ich wydawania adresatom, wraz z załącznikami w
postaci wzorów niezbędnych formularzy;
5) warunki ochrony i sposoby zabezpieczenia
przesyłek przez przewoźnika oraz warunki,
jakie muszą spełniać wykorzystywane przez niego
środki transportu i uczestniczące w
konwojach osoby;
6) sposób postępowania w przypadku zaistnienia
nieprzewidzianych okoliczności
mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo przesyłki;
7) warunki przewożenia materiałów poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej.
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5,
Prezes Rady Ministrów uwzględni potrzebę zabezpieczenia materiałów przed nieuprawnionym
ujawnieniem, utratą, uszkodzeniem lub zniszczeniem oraz szczególne warunki ochrony ze
względu na rozmiary lub charakter materiału.
Art. 48.
1. Systemy teleinformatyczne, w których mają być
przetwarzane informacje niejawne, podlegają akredytacji
bezpieczeństwa teleinformatycznego.
2. Akredytacji, o której mowa w ust. 1, udziela się na czas
określony, nie dłuższy niż 5 lat.
3. ABW albo SKW udziela akredytacji bezpieczeństwa
teleinformatycznego dla systemu teleinformatycznego
przeznaczonego do przetwarzania informacji niejawnych o
klauzuli „poufne” lub wyższej.
4. ABW albo SKW udziela albo odmawia udzielenia akredytacji,
o której mowa w ust. 3, w terminie 6 miesięcy od otrzymania
kompletnej dokumentacji bezpieczeństwa systemu
teleinformatycznego. W uzasadnionych przypadkach, w
szczególności wynikających z rozległości systemu i stopnia
jego skomplikowania, termin ten może być przedłużony o
kolejne 6 miesięcy. Od odmowy udzielenia akredytacji nie
służy odwołanie.
5. Potwierdzeniem udzielenia przez ABW albo SKW akredytacji,
o której mowa w ust. 3, jest świadectwo akredytacji
bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego.
6. Świadectwo, o którym mowa w ust. 5, wydaje się na
podstawie:
1) zatwierdzonej przez ABW
albo SKW dokumentacji bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego;
2) wyników audytu bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego
przeprowadzonego przez ABW albo SKW.
7. Świadectwo, o którym mowa w ust. 5, powinno zawierać:
1) oznaczenie organu;
2) datę wydania;
3) oznaczenie podmiotu występującego z wnioskiem o
jego wydanie;
4) oznaczenie przedmiotu
podlegającego akredytacji
bezpieczeństwa systemu
teleinformatycznego;
5) powołanie podstawy prawnej;
6) rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie faktyczne i
prawne;
7) wskazanie okresu ważności świadectwa;
8) podpis, z podaniem imienia i nazwiska oraz
stanowiska osoby upoważnionej do jego wydania.
8. ABW albo SKW może odstąpić od przeprowadzenia
audytu bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego, o którym
mowa w ust. 6 pkt 2, jeżeli system jest przeznaczony do
przetwarzania informacji niejawnych o klauzuli „poufne”.
9. Kierownik jednostki organizacyjnej udziela
akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego dla systemu
teleinformatycznego przeznaczonego do przetwarzania
informacji niejawnych o klauzuli „zastrzeżone” przez
zatwierdzenie dokumentacji bezpieczeństwa systemu
teleinformatycznego.
10. W przypadku gdy system, o którym mowa w ust.
9, będzie funkcjonował w więcej niż jednej jednostce
organizacyjnej, akredytacji, o której mowa w ust. 9, udziela
kierownik jednostki organizującej system.
11. W ciągu 30 dni od udzielenia akredytacji
bezpieczeństwa teleinformatycznego, o której mowa w ust. 9,
kierownik jednostki organizacyjnej przekazuje odpowiednio
ABW lub SKW dokumentację bezpieczeństwa systemu
teleinformatycznego.
12. W ciągu 30 dni od otrzymania dokumentacji bezpieczeństwa
systemu teleinformatycznego ABW albo SKW może przedstawić
kierownikowi jednostki organizacyjnej, który udzielił
akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego, zalecenia
dotyczące konieczności przeprowadzenia dodatkowych czynności
związanych z bezpieczeństwem informacji niejawnych.
Kierownik jednostki organizacyjnej w terminie 30 dni od
otrzymania zalecenia informuje odpowiednio ABW lub SKW o
realizacji zaleceń. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
ABW albo SKW może nakazać wstrzymanie przetwarzania
informacji niejawnych w systemie teleinformatycznym
posiadającym akredytację bezpieczeństwa teleinformatycznego.
13. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
wzór świadectwa akredytacji bezpieczeństwa systemu
teleinformatycznego.
14. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 13, Prezes Rady
Ministrów uwzględni we wzorze świadectwa zakres danych
określonych w ust. 7 oraz zapewni zróżnicowanie wzorów
świadectw wydawanych przez ABW oraz SKW.
Art. 49.
1. Dokument szczególnych wymagań bezpieczeństwa systemu
teleinformatycznego powinien zawierać w szczególności wyniki
procesu szacowania ryzyka dla bezpieczeństwa informacji
niejawnych przetwarzanych w systemie teleinformatycznym oraz
określać przyjęte w ramach zarządzania ryzykiem sposoby
osiągania i utrzymywania odpowiedniego poziomu
bezpieczeństwa systemu, a także opisywać aspekty jego
budowy, zasady działania i eksploatacji, które mają związek
z bezpieczeństwem systemu lub wpływają na jego
bezpieczeństwo. Przebieg i wyniki procesu szacowania ryzyka
mogą zostać przedstawione w odrębnym dokumencie niż dokument
szczególnych wymagań bezpieczeństwa.
2. Dokument szczególnych wymagań bezpieczeństwa opracowuje
się na etapie projektowania, w razie potrzeby konsultuje z
ABW albo SKW, bieżąco uzupełnia na etapie wdrażania i
modyfikuje na etapie eksploatacji przed dokonaniem zmian w
systemie teleinformatycznym.
3. Dokument procedur bezpiecznej eksploatacji opracowuje się
na etapie wdrażania oraz modyfikuje na etapie eksploatacji
przed dokonaniem zmian w systemie teleinformatycznym.
4. Podstawą dokonywania wszelkich zmian w systemie
teleinformatycznym jest przeprowadzenie procesu szacowania ryzyka dla bezpieczeństwa
informacji niejawnych przetwarzanych w tym systemie.
5. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której będzie
funkcjonował system teleinformatyczny, odpowiada za
opracowanie oraz przekazanie odpowiednio ABW lub SKW
dokumentacji bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego, z
zastrzeżeniem art. 48 ust. 9.
6. W przypadku gdy system teleinformatyczny będzie
funkcjonował w więcej niż jednej jednostce organizacyjnej,
za opracowanie oraz przekazanie odpowiednio ABW lub SKW
dokumentacji bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego
odpowiada kierownik jednostki organizującej system.
7. Kierownik jednostki organizacyjnej akceptuje wyniki
procesu szacowania ryzyka dla bezpieczeństwa informacji
niejawnych oraz jest odpowiedzialny za właściwą organizację
bezpieczeństwa teleinformatycznego.
8. W terminie 30 dni od otrzymania dokumentacji
bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego przeznaczonego do
przetwarzania informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub
wyższej ABW albo SKW przeprowadza na jej podstawie ocenę
bezpieczeństwa tego systemu. Pozytywny wynik oceny stanowi
podstawę do zatwierdzenia przez ABW albo SKW dokumentacji
bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego. W uzasadnionych
przypadkach, w szczególności wynikających ze stopnia
skomplikowania systemu, termin przeprowadzenia oceny może
być przedłużony o kolejne 30 dni.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
podstawowe wymagania
bezpieczeństwa teleinformatycznego, jakim powinny odpowiadać
systemy
teleinformatyczne, niezbędne dane, jakie powinna zawierać
dokumentacja bezpieczeństwa
systemów informatycznych oraz sposób opracowania tej
dokumentacji.
10. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 9, Prezes Rady
Ministrów uwzględni
w szczególności wymagania w zakresie zarządzania ryzykiem
oraz dotyczące zapewnienia
poufności, integralności i dostępności informacji niejawnych
przetwarzanych w systemach
teleinformatycznych.
Art. 50.
1. Środki ochrony elektromagnetycznej przeznaczone do
ochrony informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub
wyższej podlegają badaniom i ocenie bezpieczeństwa w ramach
certyfikacji prowadzonych przez ABW albo SKW.
2. Urządzenia i narzędzia kryptograficzne przeznaczone do
ochrony informacji niejawnych podlegają badaniom i ocenie
bezpieczeństwa w ramach certyfikacji prowadzonych przez ABW
albo SKW.
3. ABW albo SKW, na wniosek zainteresowanego podmiotu,
przeprowadza certyfikację urządzenia lub narzędzia służącego
do realizacji zabezpieczenia teleinformatycznego,
przeznaczonego do ochrony informacji niejawnych.
4. Pozytywne wyniki ocen bezpieczeństwa uzyskane na
podstawie wyników badań prowadzonych w ramach certyfikacji, o których mowa w ust.
1–3, stanowią podstawę do wydania przez ABW albo SKW certyfikatu ochrony
elektromagnetycznej, certyfikatu ochrony kryptograficznej lub certyfikatu bezpieczeństwa
teleinformatycznego. Certyfikaty są wydawane, w zależności
od wyników ocen bezpieczeństwa, na okres nie krótszy niż 3
lata. Od odmowy wydania certyfikatu nie służy odwołanie.
5. Certyfikacje, o których mowa w ust. 1–3, są
prowadzone przez ABW albo SKW z pominięciem właściwości, o
której mowa w art. 10 ust. 2 i 3.
6. Szef ABW albo Szef SKW może zlecić podmiotowi
zewnętrznemu badanie urządzenia lub narzędzia służącego do
ochrony informacji niejawnych, na zasadach, warunkach i w
zakresie przez siebie określonych.
7. Bez konieczności przeprowadzania badań i oceny Szef
ABW albo Szef SKW może dopuścić do stosowania w systemie
teleinformatycznym przeznaczonym do przetwarzania informacji
niejawnych o klauzuli „zastrzeżone” urządzenia lub narzędzia
kryptograficzne, jeżeli otrzymały stosowny certyfikat wydany
przez krajową władzę bezpieczeństwa państwa będącego
członkiem NATO lub Unii Europejskiej lub inny uprawniony
organ w NATO lub w Unii Europejskiej.
Art. 51.
1. Obowiązkowi akredytacji bezpieczeństwa
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 48 ust. 1, nie
podlegają systemy teleinformatyczne, których elementy
znajdują się poza strefami ochronnymi oraz służące
bezpośrednio do pozyskiwania i przekazywania w sposób
niejawny informacji oraz utrwalania dowodów w trakcie
realizacji czynności operacyjno-rozpoznawczych lub
procesowych przez uprawnione do tego podmioty. Wyłączenie
obowiązku akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego nie
obejmuje interfejsów, o których mowa w art. 179 ust. 4a
ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. z 2021 r. poz. 576 oraz z 2022 r. poz. 501), oraz
systemów z nimi współpracujących.
2. Obowiązkowi akredytacji bezpieczeństwa
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 48 ust. 1, oraz
obowiązkowi badań i oceny bezpieczeństwa w ramach procesów
certyfikacji prowadzonych przez ABW albo SKW nie podlegają
systemy teleinformatyczne, urządzenia i narzędzia
kryptograficzne wykorzystywane przez ABW, SKW, AW lub SWW do
uzyskiwania lub przetwarzania informacji niejawnych podczas
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych. 3.
Rozwiązania informatyczne niebędące systemami
teleinformatycznymi, w których mają być przetwarzane
informacje niejawne, podlegają ocenie bezpieczeństwa oraz
dopuszczeniu do przetwarzania informacji niejawnych. 4. W
przypadku wątpliwości dotyczących uznania rozwiązania
informatycznego za niebędące systemem informatycznym organem
właściwym do ich rozstrzygnięcia jest Szef SKW. 5.
Rozwiązania informatyczne, o których mowa w ust. 3,
podlegają dopuszczeniu przez SKW. 6. Minister Obrony
Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb oceny i
sposób dopuszczania rozwiązań informatycznych, o których
mowa w ust. 3, uwzględniając w szczególności zasady ochrony
informacji niejawnych w razie ogłoszenia mobilizacji i w
czasie wojny. 7. Szczegółowy tryb dopuszczania do
eksploatacji, wycofywania oraz procedury wykorzystywania
systemów, o których mowa w ust. 1, określą uprawnione
podmioty, każdy w obszarze swojej właściwości.
Art. 52.
1. Kierownik jednostki organizacyjnej wyznacza:
1) pracownika lub pracowników pionu ochrony pełniących
funkcję inspektora bezpieczeństwa teleinformatycznego,
odpowiedzialnych za weryfikację i bieżącą kontrolę zgodności
funkcjonowania systemu teleinformatycznego ze szczególnymi
wymaganiami bezpieczeństwa oraz przestrzegania procedur
bezpiecznej eksploatacji;
2) osobę lub zespół osób, niepełniących funkcji inspektora
bezpieczeństwa teleinformatycznego, odpowiedzialnych za
funkcjonowanie systemu teleinformatycznego oraz za
przestrzeganie zasad i wymagań bezpieczeństwa przewidzianych
dla systemu teleinformatycznego, zwanych dalej
„administratorem systemu”.
2. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą ABW albo SKW,
administrator systemu lub inspektor bezpieczeństwa
teleinformatycznego może wykonywać zadania w więcej niż
jednej jednostce organizacyjnej na podstawie porozumienia
właściwych kierowników jednostek organizacyjnych.
3. ABW i SKW udzielają kierownikom jednostek organizacyjnych
pomocy niezbędnej do realizacji ich zadań, w szczególności
wydając zalecenia w zakresie bezpieczeństwa
teleinformatycznego.
4. Stanowiska lub funkcje, o których mowa w ust. 1, mogą
zajmować lub pełnić osoby spełniające wymagania, o których
mowa w art. 16, po odbyciu specjalistycznych szkoleń z
zakresu bezpieczeństwa teleinformatycznego prowadzonych
przez ABW albo SKW.
5. Koszty szkoleń, o których mowa w ust. 4, pokrywa
jednostka organizacyjna, w której osoba szkolona jest
zatrudniona, pełni służbę lub wykonuje prace zlecone, z
zastrzeżeniem ust. 6.
6. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2
pkt 2 oraz Policja, nie pokrywają kosztów szkoleń
przeprowadzonych przez ABW albo SKW.
7. Wzajemne prawa i obowiązki podmiotu przeprowadzającego
szkolenie, uczestnika szkolenia, o którym mowa w ust. 4,
oraz jednostki organizacyjnej, w której osoba szkolona jest
zatrudniona, pełni służbę lub wykonuje czynności zlecone,
określa umowa zawarta między tym podmiotem, uczestnikiem
szkolenia oraz jednostką organizacyjną.
Art. 53.
1. Za przeprowadzenie czynności, o których mowa w art. 48
ust. 3–6 oraz art. 50 ust. 1–4, pobiera się opłaty.
2. Z opłat, o których mowa w ust. 1, są zwolnione jednostki
organizacyjne będące jednostkami budżetowymi.3. Przedsiębiorcy obowiązani na podstawie odrębnych
ustaw do wykonywania zadań
publicznych na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa i porządku
publicznego są zwolnieni z opłat za przeprowadzenie
czynności, o których mowa w art. 48
ust. 3–6, w przypadku akredytacji bezpieczeństwa
teleinformatycznego systemów
teleinformatycznych niezbędnych do wykonania tych zadań.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb ustalania
wysokości oraz poboru opłat, o których mowa w ust. 1.
5. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4,
uwzględnia się odpowiednio:
1) łączne koszty ponoszone na przeprowadzenie
czynności, o których mowa w art. 48 ust. 3–6 oraz art. 50
ust. 1–4;
2) wysokość kwoty bazowej w postaci kwoty przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez
wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłoszonego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 60
pkt 5 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki
i położnej;
3) wysokości poszczególnych opłat, o których mowa w ust. 1,
stanowiące krotność kwoty bazowej – odpowiednio do stopnia
skomplikowania przeprowadzonych czynności;
4) maksymalną wysokość opłat, o których mowa w ust. 1,
stanowiącą równowartość nieprzekraczającą stukrotności kwoty
bazowej;
5) minimalną wysokość opłat, o których mowa w ust. 1,
stanowiącą równowartość 0,1 kwoty bazowej – za godzinę pracy
osoby wykonującej określone czynności;
6) potrzebę sprawnego i szybkiego przeprowadzania procesu
ustalania i poboru opłat, o których mowa w ust. 1.
Art. 54.
1. Warunkiem dostępu przedsiębiorcy do informacji niejawnych
w związku z wykonywaniem umów albo zadań wynikających z
przepisów prawa, zwanych dalej „umowami”, jest zdolność do
ochrony informacji niejawnych.
2. Dokumentem potwierdzającym zdolność do ochrony informacji
niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej jest świadectwo
bezpieczeństwa przemysłowego, zwane dalej „świadectwem”,
wydawane przez ABW albo SKW po przeprowadzeniu postępowania
bezpieczeństwa przemysłowego.
3. W przypadku przedsiębiorcy wykonującego działalność
jednoosobowo i osobiście zdolność do ochrony informacji
niejawnych potwierdza poświadczenie bezpieczeństwa
upoważniające do dostępu do informacji niejawnych o klauzuli
tajności „poufne” lub wyższej, wydawane przez ABW albo SKW,
i zaświadczenie o odbytym przeszkoleniu w zakresie ochrony
informacji niejawnych wydawane przez ABW albo SKW.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli obowiązek
uzyskania świadectwa wynika
z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy
międzynarodowej lub prawa
wewnętrznego strony zawierającej umowę.
5. Do przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje
się przepisów niniejszego rozdziału, z wyjątkiem art. 60
oraz art. 61 ust. 1 w części dotyczącej postępowań
sprawdzających.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się także do przedsiębiorców
będących podwykonawcami umów, jeżeli ich wykonywanie wiąże
się z dostępem do informacji niejawnych.
7. Szefowie Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
Sejmu, Senatu lub Prezesa Rady Ministrów albo minister
właściwy dla określonego działu administracji rządowej,
Prezes Narodowego Banku Polskiego lub kierownik urzędu
centralnego, a w przypadku ich braku – Szef ABW albo Szef
SKW, mogą wyrazić pisemną zgodę na udostępnienie informacji
niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej przedsiębiorcy,
wobec którego wszczęto postępowanie bezpieczeństwa
przemysłowego lub postępowanie sprawdzające. Potwierdzoną za
zgodność kopię zgody przekazuje się odpowiednio do ABW lub
SKW.
8. W szczególnie uzasadnionych przypadkach podmioty, o
których mowa w ust. 7, mogą wyrazić pisemną zgodę na
jednorazowe udostępnienie określonych informacji niejawnych
przedsiębiorcy nieposiadającemu odpowiedniego świadectwa lub
poświadczenia bezpieczeństwa w przypadku przedsiębiorcy, o
którym mowa w ust. 3 i wobec którego nie jest prowadzone
postępowanie bezpieczeństwa przemysłowego lub nie jest
prowadzone postępowanie sprawdzające.
9. W przypadku gdy przedsiębiorca zamierza wykonywać umowy
związane z dostępem do informacji niejawnych o klauzuli
„zastrzeżone”, świadectwo nie jest wymagane.
10. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 9, jest obowiązany
spełnić wymagania ustawy w zakresie ochrony informacji niejawnych o klauzuli
„zastrzeżone”, z wyjątkiem wymogu zatrudnienia pełnomocnika ochrony, jeżeli wykonuje umowę
związaną z dostępem do tych informacji, z wyłączeniem możliwości ich przetwarzania w
użytkowanych przez niego obiektach.
Art. 55.
1. W zależności od stopnia zdolności do ochrony informacji
niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej wydaje się świadectwo odpowiednio:
1) pierwszego stopnia – potwierdzające pełną zdolność
przedsiębiorcy do ochrony tych informacji;
2) drugiego stopnia – potwierdzające zdolność
przedsiębiorcy do ochrony tych informacji, z wyłączeniem
możliwości ich przetwarzania we własnych systemach
teleinformatycznych;
3) trzeciego stopnia – potwierdzające zdolność
przedsiębiorcy do ochrony tych informacji, z wyłączeniem
możliwości ich przetwarzania w użytkowanych przez niego
obiektach.
2. Świadectwo potwierdzające zdolność do ochrony informacji
niejawnych o klauzuli:
1) „ściśle tajne” potwierdza zdolność do ochrony informacji
niejawnych o klauzuli:
a) „ściśle tajne” – przez okres 5 lat od daty
wystawienia,
b) „tajne” – przez okres 7 lat od daty wystawienia,
c) „poufne” – przez okres 10 lat od daty wystawienia;
2) „tajne” potwierdza zdolność do ochrony informacji
niejawnych o klauzuli:
a) „tajne” – przez okres 7 lat od daty wystawienia,
b) „poufne” – przez okres 10 lat od daty wystawienia;
3) „poufne” potwierdza zdolność do ochrony informacji
niejawnych o tej klauzuli przez
okres 10 lat od daty wystawienia.
3. ABW albo SKW wydaje odrębne świadectwa
potwierdzające zdolność do ochrony informacji niejawnych o
klauzuli stanowiącej zagraniczny odpowiednik klauzuli
„tajne” lub „poufne”, stosowany przez organizacje
międzynarodowe. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Świadectwo wygasa, jeżeli:
1) upłynął okres jego ważności, o którym mowa w ust. 2;
2) przedsiębiorca zrzekł się uprawnień określonych w
świadectwie;
3) przedsiębiorca został przejęty przez inny podmiot lub
zlikwidowany.
Art. 56.
1. Postępowanie bezpieczeństwa przemysłowego jest prowadzone
na wniosek przedsiębiorcy. Wniosek nie wymaga uzasadnienia.
2. We wniosku przedsiębiorca określa stopień świadectwa oraz
klauzulę tajności informacji niejawnych, których zdolność do
ochrony ma potwierdzać świadectwo.
3. Do wniosku przedsiębiorca dołącza kwestionariusz
bezpieczeństwa przemysłowego, zwany dalej
„kwestionariuszem”, oraz ankiety lub kopie poświadczeń
bezpieczeństwa osób określonych w art. 57 ust. 3.
4. ABW albo SKW może wezwać przedsiębiorcę do uzupełnienia
braków formalnych we wniosku i jego załącznikach w terminie
30 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem
pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Art. 57.
1. Postępowanie bezpieczeństwa przemysłowego obejmuje
sprawdzenie przedsiębiorcy
i postępowania sprawdzające wobec osób wymienionych w ust.
3.
2. Sprawdzenie przedsiębiorcy, w tym na podstawie danych
zawartych w rejestrach,
ewidencjach, kartotekach, także niedostępnych powszechnie,
obejmuje:
1) strukturę kapitału oraz powiązania kapitałowe
przedsiębiorcy, źródła pochodzenia środków finansowych i
sytuację finansową;
2) strukturę organizacyjną;
3) system ochrony informacji niejawnych, w tym środki
bezpieczeństwa fizycznego;
4) wszystkie osoby wchodzące w skład organów zarządzających,
kontrolnych oraz osoby działające z ich upoważnienia;
5) w szczególnie uzasadnionych
przypadkach osoby posiadające
poświadczenia bezpieczeństwa.
3. W toku postępowania bezpieczeństwa przemysłowego oraz w
okresie ważności świadectwa
przeprowadza się postępowania sprawdzające wobec osób
nieposiadających odpowiednich
poświadczeń bezpieczeństwa lub kolejne postępowania
sprawdzające wobec:
1) kierownika przedsiębiorcy;
2) pełnomocnika ochrony i jego zastępcy;
3) osób zatrudnionych w pionie ochrony;
4) administratora systemu teleinformatycznego;
5) pozostałych osób wskazanych w
kwestionariuszu, które powinny mieć
dostęp do informacji niejawnych.
4. W stosunku do osób, o których mowa w ust. 3 pkt 1–4,
odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa oznacza poświadczenie upoważniające do
dostępu do informacji niejawnych
o klauzuli nie niższej niż wskazana we wniosku
przedsiębiorcy o wydanie świadectwa.
Art. 58.
1. Sprawdzenia przedsiębiorcy i osób wymienionych w art. 57
przeprowadza się na podstawie danych zawartych w
kwestionariuszu oraz innych informacji uzyskanych w trakcie
postępowania bezpieczeństwa przemysłowego pozwalających
ocenić zdolność przedsiębiorcy do ochrony informacji
niejawnych.
2. Kwestionariusz zawiera:
1) dane identyfikujące podmiot podlegający sprawdzeniu, w
tym określenie jego statusu prawnego;
2) dane o strukturze kapitału i powiązaniach kapitałowych
przedsiębiorcy;
3) dane o źródłach pochodzenia środków finansowych i
sytuacji finansowej przedsiębiorcy;
4) dane o strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy;
5) dane dotyczące osób, o których mowa w art. 57 ust. 2 pkt
4;
6) dane o systemie ochrony informacji niejawnych
przedsiębiorcy, w tym o stosowanych środkach bezpieczeństwa
fizycznego;
7) wykaz pracowników posiadających
poświadczenia bezpieczeństwa uprawniające
do dostępu do informacji niejawnych;
8) wykaz pracowników, którzy powinni być poddani
poszerzonemu postępowaniu sprawdzającemu;
9) wykaz osób, które ze strony przedsiębiorcy wykonują
lub będą wykonywać funkcje związane z ochroną informacji niejawnych;
10) podpis osoby upoważnionej do składania oświadczeń woli w
imieniu przedsiębiorcy.
Art. 59.
Postępowanie bezpieczeństwa przemysłowego powinno być
zakończone w terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy, licząc od
dnia przedłożenia wszystkich dokumentów niezbędnych do jego
przeprowadzenia.
Art. 60.
1. W przypadku postępowania bezpieczeństwa
przemysłowego prowadzonego w celu wydania świadectwa, o
którym mowa w art. 55 ust. 1 pkt 3, zatrudnienie
pełnomocnika ochrony oraz utworzenie pionu ochrony nie jest
wymagane, z wyjątkiem ubiegania się o świadectwo
potwierdzające zdolność do ochrony informacji niejawnych o
klauzuli będącej zagranicznym odpowiednikiem klauzuli
„tajne” lub „poufne”, stosowanym przez organizacje
międzynarodowe.
2. Pełnomocnik ochrony jednostki organizacyjnej
zlecającej wykonanie umowy, z której wykonaniem łączy się
dostęp do informacji niejawnych o klauzuli „poufne”, może
przeprowadzić zwykłe postępowanie sprawdzające oraz
szkolenie w zakresie ochrony informacji niejawnych wobec
osób określonych w art. 57 ust. 3 pkt 5 w przypadku
postępowania bezpieczeństwa przemysłowego, o którym mowa w
art. 55 ust. 1 pkt 3. Odpowiednie wnioski kierownik
przedsiębiorcy składa do kierownika jednostki
organizacyjnej, która zleca wykonanie umowy.
Art. 61.
1. Za przeprowadzenie sprawdzenia przedsiębiorcy oraz
postępowań sprawdzających wobec osób wymienionych w art. 57
ust. 3, z wyjątkiem postępowań sprawdzających, o których
mowa w art. 32 ust. 4 i art. 33 ust. 1, ABW albo SKW
przysługuje zwrot zryczałtowanych kosztów przeprowadzenia
czynności przy sprawdzeniach przedsiębiorcy oraz postępowań
sprawdzających.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość zryczałtowanych kosztów, o których mowa w ust. 1,
oraz tryb ich zwrotu, uwzględniając, że wysokość kosztów nie
powinna przekroczyć 7-krotności kwoty przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez
wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłoszonego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 60
pkt 5 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki
i położnej.
Art. 62.
ABW albo SKW umarza postępowanie bezpieczeństwa
przemysłowego, w tym postępowania sprawdzające wobec osób
wymienionych w art. 57 ust. 3, w przypadku:
1) wycofania przez przedsiębiorcę wniosku o wydanie
świadectwa;
2) wydania orzeczenia o zakazie prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej;
3) przejęcia lub likwidacji przedsiębiorcy.
Art. 63.
1. ABW albo SKW zawiesza lub podejmuje
postępowanie bezpieczeństwa przemysłowego, w tym
postępowania sprawdzające wobec osób wymienionych w art. 57
ust. 3, na wniosek przedsiębiorcy.
2. ABW albo SKW może z urzędu zawiesić
postępowanie bezpieczeństwa przemysłowego, w tym
postępowania sprawdzające wobec osób wymienionych w art. 57
ust. 3, w przypadku:
1) wydania przez inny organ decyzji nakazującej
przedsiębiorcy wstrzymanie prowadzenia działalności
gospodarczej;
2) wszczęcia postępowania upadłościowego wobec
przedsiębiorcy;
3) nieuregulowania w terminie zobowiązań
publicznoprawnych;
4) uzależnienia wyniku oceny zdolności przedsiębiorcy
do ochrony informacji niejawnych od uprzedniego
rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub
sąd.
3. ABW albo SKW podejmuje z urzędu postępowanie
bezpieczeństwa przemysłowego, w tym
postępowania sprawdzające wobec osób wymienionych w art. 57
ust. 3, zawieszone na
podstawie ust. 2, po ustaniu przyczyn zawieszenia.
Art. 64.
1. Postępowanie bezpieczeństwa przemysłowego
kończy się wydaniem przez ABW albo SKW świadectwa zgodnie z
wnioskiem przedsiębiorcy albo decyzją o odmowie wydania
świadectwa lub decyzją o umorzeniu postępowania
bezpieczeństwa przemysłowego.
2. ABW albo SKW odmawia wydania świadectwa,
stwierdzając brak zdolności do ochrony informacji
niejawnych, z powodu:
1) odmowy wydania lub cofnięcia poświadczenia bezpieczeństwa
osobie lub osobom, które zajmują stanowisko kierownika przedsiębiorcy;
2) braku możliwości ustalenia
struktury kapitałowej i źródeł pochodzenia środków
finansowych pozostających w dyspozycji przedsiębiorcy;
3) niezorganizowania, w terminie 6
miesięcy od daty wszczęcia postępowania, kompleksowego
systemu ochrony informacji niejawnych w przypadku ubiegania
się o świadectwo pierwszego lub drugiego stopnia;
4) zatajenia danych w kwestionariuszu lub podania w
nim danych nieprawdziwych;
5) podania nieprawdziwych informacji o zmianach danych
zawartych w kwestionariuszu.
3. ABW albo SKW może odmówić wydania świadectwa,
stwierdzając brak zdolności
do ochrony informacji niejawnych, z powodu:
1) ujawnienia, w wyniku sprawdzenia osób wymienionych w
art. 57 ust. 2 pkt 4, w toku postępowania bezpieczeństwa
przemysłowego niedających się usunąć wątpliwości określonych
w art. 24 ust. 2 pkt 1–3 lub 5 lub w art. 24 ust. 3;
2) niepowiadomienia w terminie 30 dni o zmianie danych
zawartych w kwestionariuszu w trakcie postępowania
bezpieczeństwa przemysłowego.
Art. 65.
1. ABW albo SKW, w okresie ważności świadectwa, może
przeprowadzić z urzędu sprawdzenie przedsiębiorcy w zakresie elementów, o których
mowa w art. 57 ust. 2, w celu ustalenia, czy nie utracił on
zdolności do ochrony informacji niejawnych przed nieuprawnionym ujawnieniem.
2. W przypadku gdy świadectwo zostało wydane przez ABW, a
przedsiębiorca realizuje umowę na rzecz jednostek
organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, SKW –
gdy w toku realizacji umowy ujawniła fakty wskazujące na
możliwość utraty przez przedsiębiorcę zdolności do ochrony
informacji niejawnych – może wystąpić do ABW o
przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt
1, lub sprawdzenia określonego w art. 57 ust. 2.
3. W kontroli, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, lub
sprawdzeniu, o którym mowa w art. 57 ust. 2 pkt 3, mogą
uczestniczyć żołnierze lub funkcjonariusze SKW. Przed
kontrolą lub sprawdzeniem, o którym mowa w art. 57 ust. 2
pkt 3, upoważnieni żołnierze lub funkcjonariusze SKW mogą
zapoznać się z aktami postępowania bezpieczeństwa
przemysłowego w zakresie objętym kontrolą lub sprawdzeniem.
4. W przypadku wydania świadectwa przez SKW i realizacji
przez przedsiębiorcę umów na rzecz innych jednostek
organizacyjnych niż wymienione w art. 1 ust. 2 pkt 2
przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio w stosunku do
ABW i jej funkcjonariuszy.
Art. 66.
1. Wyniki sprawdzenia przedsiębiorcy z urzędu lub ustalenia
kontroli ochrony informacji niejawnych mogą stanowić
podstawę wydania decyzji o cofnięciu świadectwa.
2. ABW albo SKW cofa świadectwo, stwierdzając utratę
zdolności do ochrony informacji niejawnych, z powodu:
1) odmowy wydania lub cofnięcia poświadczenia bezpieczeństwa
osobie lub osobom, które
zajmują stanowisko kierownika przedsiębiorcy;
2) braku możliwości ustalenia struktury kapitałowej i źródeł
pochodzenia środków
finansowych pozostających w dyspozycji przedsiębiorcy;
3) utraty funkcjonalności systemu ochrony informacji
niejawnych;
4) podania nieprawdziwych danych lub zatajenia danych w
ramach przekazywanych ABW albo SKW informacji o zmianach
danych zawartych w kwestionariuszu.
3. ABW albo SKW może cofnąć świadectwo, stwierdzając utratę
zdolności do ochrony
informacji niejawnych, z powodu:
1) ujawnienia, w wyniku sprawdzeń osób wymienionych w art.
57 ust. 2 pkt 4, w toku postępowania bezpieczeństwa
przemysłowego niedających się usunąć wątpliwości określonych
w art. 24 ust. 2 pkt 1–3 lub 5 lub w art. 24 ust. 3;
2) niewykonania przez przedsiębiorcę obowiązku, o którym
mowa w art. 70 ust. 1.
4. O cofnięciu świadectwa ABW albo SKW zawiadamia
niezwłocznie jednostki organizacyjne,
które zawarły umowy z przedsiębiorcą.
Art. 67.
1. Świadectwo, decyzja o odmowie wydania świadectwa oraz
decyzja o cofnięciu świadectwa powinny zawierać:
1) oznaczenie organu, który wydał, odmówił wydania bądź
cofnął świadectwo;
2) wskazanie miejsca i daty wystawienia;
3) nazwę podmiotu, adres jego siedziby, numer w Krajowym
Rejestrze Sądowym i numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) podstawę prawną;
5) stwierdzenie wydania świadectwa, odmowy wydania lub jego
cofnięcia;
6) w przypadku wydania świadectwa – jego stopień, klauzulę
tajności oraz termin ważności;
7) imienną pieczęć i podpis upoważnionego funkcjonariusza
ABW albo funkcjonariusza lub żołnierza SKW.
2. Decyzja o odmowie wydania oraz decyzja o cofnięciu
świadectwa powinny zawierać
uzasadnienie faktyczne i prawne oraz pouczenie o
dopuszczalności i terminie wniesienia:
1) odwołania do Prezesa Rady Ministrów;
2) skargi do sądu administracyjnego.
3. Uzasadnienie faktyczne w części zawierającej informacje
niejawne podlega ochronie na
zasadach określonych w niniejszej ustawie.
Art. 68.
1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzory:
1) kwestionariusza;
2) świadectwa;
3) decyzji o odmowie wydania świadectwa;
4) decyzji o cofnięciu świadectwa.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów
uwzględni w kwestionariuszu zakres danych określonych w art.
58 ust. 2 oraz jego przejrzystość i czytelność dla
przedsiębiorcy, a w odniesieniu do wzorów świadectwa i
decyzji uwzględni zakres danych określonych w art. 67 ust. 1
i 2 oraz zapewni zróżnicowanie wzorów świadectw i decyzji
wydawanych przez ABW i SKW.
Art. 69.
1. Od decyzji o umorzeniu postępowania bezpieczeństwa
przemysłowego, odmowie wydania oraz o cofnięciu świadectwa
przedsiębiorcy przysługuje odwołanie do Prezesa Rady
Ministrów, na którego decyzję lub postanowienie przysługuje
skarga do sądu administracyjnego.
2. Do odwołania i skargi, o których mowa w ust. 1, stosuje
się odpowiednio przepisy art. 35, art. 36 i art. 38.
3. W przypadku wydania orzeczenia o zakazie prowadzenia
przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej, przejęcia
lub likwidacji przedsiębiorcy Prezes Rady Ministrów umarza
postępowanie odwoławcze.
Art. 70.
1. Przedsiębiorca, w czasie trwania postępowania
bezpieczeństwa przemysłowego, a także
w okresie ważności świadectwa, ma obowiązek informowania w
terminie 30 dni
odpowiednio ABW lub SKW o:
1) zmianach danych zawartych w kwestionariuszu, ogłoszeniu
upadłości, likwidacji lub rozwiązaniu jednostki
organizacyjnej albo innej formie zakończenia przez nią
działalności, wypowiedzeniu umowy oraz zakończeniu
wykonywania umowy;
2) zawarciu umowy związanej z dostępem do informacji
niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej, ze szczególnym
uwzględnieniem nazwy i adresu jednostki organizacyjnej
zawierającej umowę, przedmiotu umowy oraz najwyższej
klauzuli tajności informacji niejawnych, do których dostęp
będzie wiązał się z wykonaniem umowy, wypowiedzeniu tej
umowy oraz zakończeniu jej wykonywania;
3) zawarciu umowy z podwykonawcą, związanej z dostępem do
informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej,
wypowiedzeniu tej umowy oraz zakończeniu jej wykonywania.
2. Przedsiębiorca, w czasie realizacji umowy, ma obowiązek
niezwłocznego informowania
osoby, o której mowa w art. 71 ust. 3, o:
1) zmianach w systemie ochrony informacji niejawnych;
2) zmianach osób wykonujących umowę;
3) potrzebie zawarcia z podwykonawcą umowy związanej z
dostępem do informacji niejawnych.
3. W przypadkach gdy zawierającymi umowę są jednostki
organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, ABW po
uzyskaniu od przedsiębiorcy informacji, o której mowa w ust.
1 pkt 2, przekazuje ją SKW.
4. W przypadku gdy jednostką zawierającą umowę jest inna
jednostka organizacyjna niż wymieniona w ust. 3, SKW po
uzyskaniu od przedsiębiorcy informacji, o której mowa w ust.
1 pkt 2, przekazuje ją ABW.
Art. 71.
1. Jednostka organizacyjna zawierająca umowę związaną z
dostępem do informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub
wyższej jest odpowiedzialna za wprowadzenie do umowy
instrukcji bezpieczeństwa przemysłowego, określającej:
1) szczegółowe wymagania dotyczące ochrony informacji
niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej, które zostaną
przekazane przedsiębiorcy w związku z wykonywaniem umowy,
odpowiednie do liczby tych informacji, klauzuli tajności
oraz liczby osób mających do nich dostęp;
2) skutki oraz zakres odpowiedzialności wykonawcy umowy z
tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków
wynikających z niniejszej ustawy, a także nieprzestrzegania
wymagań określonych w instrukcji bezpieczeństwa
przemysłowego.
2. Instrukcja bezpieczeństwa przemysłowego powinna określać
w szczególności:
1) klauzule tajności poszczególnych materiałów lub rodzajów
materiałów, które zostaną
wytworzone przez przedsiębiorcę w związku z wykonywaniem
umowy;
2) sposób postępowania z materiałami niejawnymi, które
zostaną przekazane
przedsiębiorcy lub przez niego wytworzone w związku z
wykonywaniem umowy.
3. Kierownik jednostki organizacyjnej zawierającej umowę
związaną z dostępem do informacji niejawnych o klauzuli
„poufne” lub wyższej wyznacza osobę odpowiedzialną za
nadzorowanie, kontrolę i doradztwo w
zakresie wykonywania przez przedsiębiorcę
obowiązku ochrony wytworzonych w związku z realizacją umowy
lub przekazanych mu informacji niejawnych.
4. Jeżeli w związku z wykonywaniem umowy zostaną
wytworzone informacje niejawne, odpowiednią klauzulę
tajności nadaje osoba, o której mowa w art. 6 ust. 1,
zgodnie ze wskazaniami zawartymi w instrukcji bezpieczeństwa
przemysłowego, a w przypadku ich braku, po uzgodnieniu z
osobą, o której mowa w ust. 3.
5. Jednostka organizacyjna, która zawarła umowę
związaną z dostępem do informacji niejawnych o klauzuli
„poufne” lub wyższej, ma obowiązek:
1) niezwłocznego informowania odpowiednio ABW lub SKW o:
a) nazwie i adresie przedsiębiorcy, z którym
zawarto umowę,
b) przedmiocie umowy,
c) najwyższej koniecznej klauzuli tajności
informacji niejawnych, do których dostęp będzie wiązał się z
wykonywaniem umowy,
d) naruszeniu przepisów o ochronie informacji
niejawnych u przedsiębiorcy, z którym zawarto umowę,
e) zakończeniu wykonywania umowy;
2) niezwłocznego przekazania odpowiednio ABW lub SKW:
a) kopii instrukcji bezpieczeństwa przemysłowego, o
której mowa w ust. 1,
b) kopii świadectwa przedsiębiorcy, z którym
zawarto umowę.
6. W przypadkach gdy zawierającymi umowę są
jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt
2, a świadectwo zostało wydane przez ABW, obowiązek, o
którym mowa w ust. 5, jest także realizowany wobec SKW.
7. W przypadku gdy jednostką zawierającą umowę jest
inna jednostka organizacyjna niż wymieniona w ust. 6, a
świadectwo zostało wydane przez SKW, obowiązek, o którym
mowa w ust. 5, jest także realizowany wobec ABW.
Art. 72.
1. Akta postępowań sprawdzających lub kontrolnych
postępowań sprawdzających przeprowadzonych przez służby i
instytucje uprawnione do prowadzenia poszerzonych postępowań
sprawdzających i akta postępowań bezpieczeństwa
przemysłowego są udostępniane do wglądu lub przekazywane
wyłącznie na pisemne żądanie:
1) sądowi lub prokuratorowi dla celów postępowania
karnego;
2) służbom i organom
uprawnionym do prowadzenia
poszerzonych postępowań sprawdzających dla celów
postępowania sprawdzającego wobec tej samej osoby;
3) właściwemu organowi w celu przeprowadzenia
kontroli prawidłowości postępowania, z wyłączeniem
postępowań, o których mowa w art. 23 ust. 5;
4) właściwemu organowi w celu rozpatrzenia
odwołania lub zażalenia;
5) sądowi administracyjnemu w związku z
rozpatrywaniem skargi;
6) Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego w celu realizacji
zadania określonego w art. 11a ust. 3 pkt 9 ustawy z dnia 21
czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. poz.
491, z późn. zm.);
7) Szefowi Inspektoratu Wewnętrznego Służby Więziennej,
jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia
popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia
sprawców i uzyskania dowodów, na zasadach i w trybie
określonych w art. 23s ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010
r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1064, z
późn. zm.).
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w
odniesieniu do akt postępowań sprawdzających lub kontrolnych
postępowań sprawdzających przeprowadzonych przez AW, ABW,
SKW lub SWW. Akta tych postępowań mogą być udostępnione do
wglądu wyłącznie dla celów postępowania sprawdzającego
prowadzonego przez tę samą służbę wobec tej samej osoby.
3. Akta zwykłych postępowań sprawdzających oraz kontrolnych
postępowań sprawdzających, mogą być udostępnione do wglądu i
przekazane w przypadkach określonych w ust. 1 oraz dla celów
postępowania sprawdzającego lub kontrolnego postępowania
sprawdzającego wobec tej samej osoby.
4. Akta zakończonych zwykłych postępowań sprawdzających oraz
kontrolnych postępowań sprawdzających, mogą być udostępnione
do wglądu osobie sprawdzanej, z wyłączeniem danych
dotyczących osób trzecich.
5. Po wykorzystaniu akta są niezwłocznie zwracane.
6. Po zakończeniu postępowania sprawdzającego, kontrolnego
postępowania sprawdzającego lub postępowania bezpieczeństwa
przemysłowego akta tych postępowań są przechowywane przez co
najmniej 20 lat, z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 14
lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach
(Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 673, z późn. zm.13))
oraz aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie:
1) jako wyodrębniona część w archiwach służb i
instytucji, które przeprowadziły te postępowania;
2) przez pełnomocnika ochrony lub w pionie ochrony – w
przypadku akt zwykłych postępowań sprawdzających oraz
kontrolnych postępowań sprawdzających przeprowadzonych przez
tego pełnomocnika.
7. W przypadku rozwiązania, zniesienia, likwidacji,
przekształcenia lub reorganizacji jednostki organizacyjnej
akta, o których mowa w ust. 6, przejmuje następca prawny, a
w przypadku jego braku – ABW albo SKW.
Art. 73.
1. ABW i SKW prowadzą ewidencję osób uprawnionych na
podstawie przepisów ustawy do dostępu do informacji
niejawnych o klauzuli „poufne” i wyższej oraz ewidencję
osób, którym odmówiono wydania poświadczenia bezpieczeństwa,
a także osób, wobec których podjęto decyzję o cofnięciu
poświadczenia bezpieczeństwa, z wyłączeniem osób
zatrudnionych, pełniących służbę lub wykonujących czynności
zlecone w podmiotach, o których mowa w art. 23 ust. 5.
2. Dane z ewidencji, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować
wyłącznie:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) imię ojca;
4) datę i miejsce urodzenia;
5) adres miejsca zamieszkania lub pobytu;
6) nazwę jednostki organizacyjnej;
7) określenie dokumentu kończącego procedurę, datę
wydania oraz numer.
3. Dane z ewidencji, o których mowa w ust. 1, oraz
wykazów, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 8, są
udostępniane na pisemne żądanie wyłącznie w przypadkach
określonych w art. 72 ust. 1 pkt 1 i 3–5 oraz służbom i
instytucjom uprawnionym do realizacji poszerzonych
postępowań sprawdzających dla celów postępowania
sprawdzającego oraz postępowania bezpieczeństwa
przemysłowego.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących
pominięto
Art. 181.
1. Kierownicy jednostek organizacyjnych przeprowadzą, w
terminie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy,
przegląd wytworzonych w podległych im jednostkach
organizacyjnych materiałów zawierających informacje niejawne
w celu ustalenia, czy spełniają ustawowe przesłanki ochrony
na podstawie ustawy, i dokonają w razie potrzeby zmiany lub
zniesienia klauzuli tajności.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy zbiorów
materiałów spraw zakończonych oraz kartotek ewidencyjnych, w
szczególności stanowiących materiał archiwalny przekazany do
właściwych archiwów na podstawie odrębnych przepisów.
3. Kierownik właściwego archiwum, w uzasadnionych
przypadkach, może zwrócić się
do kierownika jednostki organizacyjnej, która przekazała
materiał archiwalny, o którym
mowa w ust. 2, o przeprowadzenie przeglądu tego materiału w
celu ustalenia, czy spełnia
ustawowe przesłanki ochrony, i dokonanie w razie potrzeby
zmiany lub zniesienia klauzuli
tajności.
Art. 182.
Poświadczenia bezpieczeństwa wydane na podstawie przepisów
dotychczasowych zachowują ważność przez okres wskazany w
tych przepisach.
Art. 183.
Przepis art. 14 ust. 3 pkt 2 stosuje się do pełnomocników
ochrony i zastępców pełnomocników ochrony zatrudnionych po
dniu wejścia w życie ustawy.
Art. 184.
Kierownicy jednostek organizacyjnych, w których w dniu
wejścia w życie ustawy funkcjonują kancelarie tajne,
informują o nich w terminie do 3 miesięcy od tej daty
odpowiednio ABW lub SKW, z określeniem klauzuli tajności
przetwarzanych informacji niejawnych.
Art. 185.
1. Akredytacje systemów teleinformatycznych udzielone przed
dniem wejścia w życie ustawy zachowują ważność do czasu
dokonania w systemie teleinformatycznym zmian, które mogą
mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo teleinformatyczne, nie
dłużej jednak niż przez okres 5 lat od dnia wejścia w życie
ustawy.
2. Ponowna akredytacja systemu teleinformatycznego
przeprowadzana jest w trybie art. 48. ABW albo SKW,
przeprowadzając ponowną akredytację, może odstąpić od
przeprowadzenia audytu bezpieczeństwa systemu
teleinformatycznego, niezależnie od klauzuli tajności
informacji niejawnych przetwarzanych w systemie
teleinformatycznym.
3. Środki techniczne dopuszczone do eksploatacji na
podstawie art. 60 ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 190,
mogą być użytkowane do czasu uzyskania wymaganej w
przepisach niniejszej ustawy akredytacji bezpieczeństwa
teleinformatycznego, jednak nie dłużej niż przez okres 12
miesięcy, z zastrzeżeniem art. 51.
Art. 186.
1. Świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego wydane na
podstawie przepisów dotychczasowych, ważne w dniu wejścia w
życie ustawy, potwierdzające zdolność do ochrony informacji
niejawnych:
1) o klauzuli „ściśle tajne” – potwierdzają także zdolność
do ochrony informacji
niejawnych o klauzuli „tajne” i „poufne” w okresie wskazanym
w niniejszej ustawie;
2) o klauzuli „tajne” – potwierdzają także zdolność do
ochrony informacji niejawnych
o klauzuli „poufne” w okresie wskazanym w niniejszej
ustawie.
2. Okresy ważności świadectw, o których mowa w ust. 1,
liczone są od daty wydania świadectwa.
Art. 187.
Przedsiębiorcy wykonujący umowy związane z dostępem do
informacji niejawnych o klauzuli „poufne”, nieposiadający w
dniu wejścia w życie ustawy ważnego świadectwa
bezpieczeństwa przemysłowego powinni uzyskać takie
świadectwo w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy.
Art. 188.
Do postępowań sprawdzających, kontrolnych postępowań
sprawdzających i postępowań bezpieczeństwa przemysłowego
wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 189.
1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie
art. 14 ust. 4, art. 17 ust. 2, art. 18a ust. 2, art. 23
ust. 3, art. 36 ust. 3, art. 53 ust. 1–4, art. 55, art. 62
ust. 1, art. 63 ust. 4, art. 74 i art. 74a ust. 2 ustawy, o
której mowa w art. 190, zachowują moc do dnia wejścia w
życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 6
ust. 9, art. 12 ust. 6, art. 13 ust. 4, art. 18 ust. 1, art.
20 ust. 2, art. 29 ust. 6, art. 30 ust. 8, art. 33 ust. 12,
art. 47 ust. 1, 3 i 5, art. 49 ust. 9, art. 53 ust. 4, art.
61 ust. 2 i art. 68 ust. 1 niniejszej ustawy, nie dłużej
jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia jej wejścia w
życie.
2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie
art. 17 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują
moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych
na podstawie art. 17 ust. 3 tej ustawy w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12
miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie
art. 7 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 91, zachowują moc
do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
postawie art. 7 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12
miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
Art. 190.
Traci moc ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z
późn. zm. 87)).
Art. 191.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia z wyjątkiem art. 131, który wchodzi w życie z
dniem 1 stycznia 2013 r.
--------------------------
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 31
stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych, ustawę z
dnia 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania
administracyjnego, ustawę z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach
morskich, ustawę
z dnia 17 listopada 1964 r. — Kodeks postępowania cywilnego,
ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 26 czerwca
1974 r. — Kodeks pracy, ustawę z dnia 26 marca 1982 r. o
Trybunale Stanu, ustawę z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach
prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości
przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne, ustawę z dnia 16
września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, ustawę
z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy,
ustawę z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie
archiwalnym i archiwach, ustawę z dnia 26 stycznia 1984 r. —
Prawo prasowe, ustawę z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej
Inspekcji Sanitarnej, ustawę z dnia 18 kwietnia 1985 r. o
rybactwie śródlądowym, ustawę z dnia 20 czerwca 1985 r. o
prokuraturze, ustawę z dnia 31 lipca 1985 r. o obowiązkach i
prawach posłów i senatorów, ustawę z dnia 15 lipca 1987 r. o
Rzeczniku Praw Obywatelskich, ustawę z dnia 17 maja 1989 r.
— Prawo geodezyjne i kartograficzne, ustawę z dnia 6
kwietnia 1990 r. o Policji, ustawę z dnia 12 października
1990 r. o Straży
Granicznej, ustawę z dnia 14 lutego 1991 r. — Prawo o
notariacie, ustawę z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji
Ochrony Środowiska, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 24 sierpnia
1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, ustawę z dnia 28
września 1991 r. o kontroli skarbowej, ustawę z dnia 29
grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, ustawę z dnia 19
sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, ustawę z
dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli, ustawę
z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej,
ustawę z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i
identyfikacji podatników i płatników, ustawę z dnia 9 maja
1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora, ustawę z
dnia 21 czerwca 1996 r. o niektórych uprawnieniach
pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do
spraw wewnętrznych oraz funkcjonariuszy i pracowników
urzędów
nadzorowanych przez tego ministra, ustawę z dnia 30 sierpnia
1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji, ustawę z dnia 6
czerwca 1997 r. — Kodeks karny, ustawę z dnia 6 czerwca 1997
r. — Kodeks postępowania karnego, ustawę z dnia 6 czerwca
1997 r. — Kodeks karny wykonawczy, ustawę z dnia 20 czerwca
1997 r. — Prawo o ruchu drogowym, ustawę z dnia 25 czerwca
1997 r. o świadku koronnym, ustawę z dnia 1 sierpnia 1997 r.
o Trybunale Konstytucyjnym, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997
r. — Prawo o ustroju sądów wojskowych, ustawę z dnia 21
sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne, ustawę
z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia, ustawę
z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
strażach gminnych, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
komornikach sądowych i egzekucji, ustawę z dnia 29 sierpnia
1997 r. — Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 29 sierpnia
1997 r. — Prawo bankowe, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
ochronie danych osobowych, ustawę z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 18
grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej — Komisji
Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawę z dnia
18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury,
ustawę z dnia 21 stycznia 1999 r. o sejmowej komisji
śledczej, ustawę z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw
Dziecka, ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. — Prawo własności
przemysłowej, ustawę z dnia 26 października 2000 r. o
giełdach towarowych, ustawę z dnia 16 listopada 2000 r. o
przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu, ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji
Handlowej, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze
śródlądowej, ustawę z dnia 11 stycznia 2001 r. o
substancjach i preparatach
chemicznych, ustawę z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony
Rządu, ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. — Prawo ochrony
środowiska, ustawę z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu
Konwencji o zakazie prowadzenia badań, produkcji,
składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej
zapasów, ustawę z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu,
przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych,
ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. — Prawo wodne, ustawę z dnia
27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych, ustawę z dnia 27
lipca 2001 r. — Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawę z
dnia
24 sierpnia 2001 r. — Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii
Wojskowej i wojskowych organach porządkowych, ustawę z dnia
6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej,
ustawę z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym,
ustawę z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawę z dnia 3 lipca
2002 r. — Prawo lotnicze, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r.
— Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,
ustawę z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym,
ustawę
z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule
naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, ustawę
z dnia 12 czerwca 2003 r. — Prawo pocztowe, ustawę z dnia 27
czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, ustawę z dnia 11
września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. — Prawo zamówień
publicznych, ustawę z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach
inwestycyjnych, ustawę z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej, ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych, ustawę z dnia 16 lipca 2004 r. — Prawo
telekomunikacyjne, ustawę z dnia 25 listopada 2004 r. o
zawodzie tłumacza przysięgłego, ustawę z dnia 17 grudnia
2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, ustawę z dnia 17 lutego 2005 r. o
informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne, ustawę z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu,
przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów,
ustawę z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa, ustawę z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi, ustawę z dnia 29 sierpnia 2005 r.
o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z
budownictwem mieszkaniowym, ustawę z dnia 9 czerwca 2006 r.
o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, ustawę z dnia 9 czerwca
2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie
Wywiadu Wojskowego, ustawę z dnia 9 czerwca 2006 r. o
służbie funkcjonariuszy
Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu
Wojskowego, ustawę z dnia 25 sierpnia 2006 r. o
bezpieczeństwie żywności i żywienia, ustawę z dnia 18
października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści
tych dokumentów, ustawę z dnia 17 listopada 2006 r. o
systemie
oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby
obronności i bezpieczeństwa państwa, ustawę z dnia 16 lutego
2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu
ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia
bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku
naftowym, ustawę z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej
Inspekcji Pracy, ustawę z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji
syndyka, ustawę z dnia 3 października 2008 r. o
udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko, ustawę z dnia 9 stycznia 2009
r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi, ustawę z dnia
23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i
Prokuratury, ustawę z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych
rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do
badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym,
ustawę z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, ustawę z
dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej, ustawę z dnia
9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych
i wymianie danych gospodarczych oraz ustawę z dnia 29
kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy — Prawo telekomunikacyjne.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808, z 2007 r. Nr
50, poz. 331, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 i Nr 216, poz.
1371 oraz z 2009 r. Nr 201, poz. 1540.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 180, poz. 1280, z 2008 r. Nr
70, poz. 416, Nr 116, poz. 732, Nr 141, poz. 888, Nr 171,
poz. 1056 i Nr 216, poz. 1367, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr
18, poz. 97, Nr 168, poz. 1323 i Nr 201, poz. 1540 oraz z
2010 r. Nr 47, poz. 278 i Nr 107, poz. 679.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr
113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003
r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162,
poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr
181, poz. 1524, z 2008 r. Nr 229, poz. 1539, z 2009 r.
Nr 195, poz. 1501 i Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 40,
poz. 230 i Nr 167, poz. 1131.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62,
poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr
98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz.
676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130,
poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr
93,
poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r.
Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96,
poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163,
poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r.
Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104,
poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192
i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116, Nr
64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz.
664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849 i Nr 128, poz. 903,
z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz.
686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz. 1133, Nr 208, poz. 1308,
Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr
237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr
28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz.
1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168, poz. 1323, Nr 178, poz.
1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589 oraz z 2010 r.
Nr 7, poz. 46, Nr 98, poz. 626, Nr 106, poz. 669, Nr 122,
poz. 826 i Nr 125, poz. 842.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 64, poz. 432, Nr 83, poz.
561, Nr 85, poz. 571 i Nr 140, poz. 983, z 2009 r. Nr 178,
poz. 1375 oraz z 2010 r. Nr 79, poz. 522 i Nr 94, poz. 602.
8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 i Nr
152, poz. 1598 oraz z 2005 r. Nr 23, poz. 187 i Nr 164, poz.
1365.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz.
1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz.
1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424,
Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr
229, poz. 2276, z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623,
Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 121, poz. 1264, Nr 146,
poz. 1546 i Nr 173, poz. 1808, z 2005 r. Nr 83, poz. 719, Nr
85, poz. 727, Nr 167, poz. 1398 i Nr 183, poz. 1538, z 2006
r. Nr 104, poz. 708, Nr 157, poz. 1119, Nr 190, poz. 1401 i
Nr 245, poz. 1775, z 2007 r. Nr 42, poz. 272 i Nr 112, poz.
769, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 192, poz. 1179, Nr 209,
poz. 1315 i Nr 231, poz. 1546, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr
42, poz. 341, Nr 65, poz. 545, Nr 71, poz. 609, Nr 127, poz.
1045, Nr 131, poz. 1075, Nr 144, poz. 1176, Nr 165, poz.
1316, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323 i Nr 201, poz.
1540 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 226, Nr 81, poz. 530 i Nr
126, poz. 853.
10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz.
732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104,
poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225,
poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr
192, poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671, z 2008 r. Nr 118, poz.
745, Nr 141, poz. 888, Nr 180, poz. 1109, Nr 209, poz. 1316,
1318 i 1320, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 44, poz. 362, Nr
57, poz. 466, Nr 131, poz. 1075, Nr 157,
poz. 1241, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 213,
poz. 1652 i Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 40, poz.
230, Nr 57, poz. 355, Nr 127, poz. 858 i Nr 167, poz. 1131.
11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 91, poz.
868, Nr 171, poz. 1800 i Nr 173, poz. 1808, z 2005 r. Nr
124, poz. 1042, Nr 132, poz. 1110 i Nr 183, poz. 1537, z
2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 157,
poz. 1119, Nr 191, poz. 1413 i Nr 217, poz. 1590, z 2007 r.
Nr 171, poz. 1207, z 2008 r. Nr 110, poz. 707, Nr 209, poz.
1318 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 85,
poz. 716, Nr 166, poz. 1317 i Nr 201, poz. 1540 oraz z 2010
r. Nr 76, poz. 492 i Nr 127, poz. 858.
12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 i Nr
267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 104, poz. 708 i
711, Nr 170, poz. 1217, Nr 220, poz. 1600, Nr 235, poz. 1700
i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 23, poz. 137, Nr 50, poz.
331 i Nr 82, poz. 556, z 2008 r. Nr 17, poz. 101
i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 11, poz. 59, Nr 18, poz.
97 i Nr 85, poz. 716 oraz z 2010 r. Nr 81, poz. 530, Nr 86,
poz. 554 i Nr 106, poz. 675.
13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 170, poz.
1217 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, z 2008
r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 39, poz. 307 i Nr 166,
poz. 1317 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 230 i Nr 47, poz. 278.
87) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 149,
poz. 1078, Nr 218, poz. 1592 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r.
Nr 25, poz. 162, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r.
Nr 178, poz. 1375.
Załącznik nr 1
Ankieta bezpieczeństwa
osobowego
--------------------------------------------------------------------------------------------
USTAWA
z dnia 5 sierpnia 2010r. o ochronie
informacji niejawnych /tekst uaktualniony/
--------------------------------------------------------------------------------------------
|